Γενικές εκλογές της Ουρουγουάης (2019)
Γενικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν στην Ουρουγουάη την Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019 για να εκλέξουν τον Πρόεδρο και τη Γενική Συνέλευση. Δεδομένου ότι κανένας προεδρικός υποψήφιος δεν έλαβε την πλειοψηφία στον πρώτο γύρο ψηφοφορίας, στις 24 Νοεμβρίου διεξήχθη ένας δεύτερος και τελικός γύρος. Την ίδια ημέρα με τις γενικές εκλογές, διεξήχθη και ένα δημοψήφισμα.
Στις εκλογές του 2014, το αριστερό Ευρύ Μέτωπο κέρδισε μια τρίτη συνεχόμενη εκλογική νίκη με απόλυτη πλειοψηφία (αυτοδυναμία) και στα δύο σώματα της Γενικής Συνέλευσης. Η θητεία του Ευρέος Μετώπου έτυχε υποστήριξης μέσω της δημιουργίας ενός εκτεταμένου συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, αλλά ταυτόχρονα υπονομεύθηκε από ένα αυξανόμενο έλλειμμα του προϋπολογισμού, μαζί με την αύξηση της ανεργίας και την άνοδο της βίας. Η προεκλογική εκστρατεία επικεντρώθηκε κυρίως στο ζήτημα της εγκληματικότητας, με κάθε κόμμα να προτείνει διαφορετικές λύσεις. Ένα συνταγματικό δημοψήφισμα διεξήχθη παράλληλα με τις εκλογές επί των τροπολογιών που πρότεινε ο αντιπολιτευόμενος γερουσιαστής Χόρχε Λαρανιάγα ο οποίος πρότεινε την εισαγωγή Εθνικής Φρουράς και αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας. [1] [2] [3]
Καθώς ο κάτοχος της προεδρίας Ταμπαρέ Βάσκες δεν μπορούσε να διεκδικήσει την επανεκλογή του λόγω συνταγματικών ορίων στη θητεία, το Ευρύ Μέτωπο όρισε ως προεδρικό υποψήφιο τον πρώην δήμαρχο του Μοντεβιδέο Ντάνιελ Μαρτίνες . Το Εθνικό Κόμμα όρισε τον υποψήφιο του 2014, τον Λουίς Αλμπέρτο Λακάγιε Πόου, το Κόμμα Κολοράδο όρισε τον οικονομολόγο Ερνέστο Τάλβι και το νέο κόμμα Ανοικτό Καμπίλδο, όρισε τον πρώην διοικητή του στρατού της Ουρουγουάης Γκίντο Μανίνι Ρίος.
Ενόψει των εκλογών, οι περισσότερες δημοσκοπήσεις προέβλεπαν έναν δεύτερο και τελικό γύρο ανάμεσα στον Μαρτίνες και στον Λακάγιε Πόου, μαζί με την απώλεια της πλειοψηφίας του Κογκρέσου για το Ευρύ Μέτωπο και την ενίσχυση του Ανοικτού Καμπίλδο. Ο πρώτος γύρος ψηφοφορίας επεφύλασσε στο Ευρύ Μέτωπο τα χειρότερα αποτελέσματα σε σχέση με τις εκλογές του 1999, αλλά ο Μαρτίνες έλαβε τις περισσότερες ψήφους και είχε τα κατάλληλα προσόντα για τον τελικό γύρο μαζί με τον Λακάγιε Πόου, ο οποίος στη συνέχεια έλαβε υποστήριξη από τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης που αποκλείστηκαν από τον δεύτερο γύρο. [4] Στον τελικό γύρο, ο Λακάγιε Πόου νίκησε τον Μαρτίνες με λίγο περισσότερες από 37.000 ψήφους σε μια σκληρή αναμέτρηση, με το τελικό αποτέλεσμα να ανακηρύσσεται μόνο μετά την καταμέτρηση των ψήφων των ετεροδημοτών (εκείνων που δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν στα εκλογικά κέντρα των τόπων διαμονής τους) .
Οι εκλογές σηματοδότησαν την πρώτη απώλεια για το Ευρύ Μέτωπο σε προεδρικές εκλογές από το 1999, με τον Λακάγιε Πόου να γίνει ο πρώτος πρόεδρος του Εθνικού Κόμματος από τον πατέρα του Λουίς Αλμπέρτο Λακάγιε δε Ερέρα, ο οποίος κατείχε το αξίωμα από το 1990 έως το 1995.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι εκλογές του 2014 είχαν ως αποτέλεσμα μια τρίτη συνεχή νίκη για το Ευρύ Μέτωπο, μαζί με την απόλυτη πλειοψηφία στη Γενική Συνέλευση. Ο νικητής των προεδρικών εκλογών, Ταμπαρέ Βάσκες, δεν μπορούσε λόγω περιορισμών από το σύνταγμα να είναι ξανά υποψήφιος. Ως αποτέλεσμα, το κυβερνών Ευρύ Μέτωπο έπρεπε να διορίσει έναν νέο υποψήφιο.
Η οικονομία είχε σημειώσει συνεχή ανάπτυξη από το 2003, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να επενδύσει σε μεγάλο βαθμό σε κοινωνικά προγράμματα, συντάξεις και υγειονομική περίθαλψη. Ωστόσο, οι βελτιωμένοι δείκτες της φτώχειας και των ανισοτήτων έπληξαν το έλλειμμα του προϋπολογισμού που έφθασε το 4,8% του ΑΕΠ έως τα τέλη Αυγούστου του 2019. Σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές, το Ευρύ Μέτωπο προβλεπόταν να χάσει την πλειοψηφία του Κογκρέσου, γεγονός που σε συνδυασμό με την αύξηση του αριθμού των κομμάτων που αναμενόταν να κερδίσουν έδρες στο Κογκρέσο, θα δυσκόλευε τις διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού. [1]
Εκλογικό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι εκλογές διεξήχθησαν με τη χρήση της μεθόδου της διπλής ταυτόχρονης ψηφοφορίας, σύμφωνα με την οποία οι ψηφοφόροι ψηφίζουν με μία μοναδική ψήφο για το κόμμα της επιλογής τους για Πρόεδρο, Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων (και για τα τρία ταυτόχρονα).
Ο Πρόεδρος της Ουρουγουάης εξελέγη με τη χρήση του συστήματος δύο γύρων, και καθώς κανείς υποψήφιος δεν έλαβε το 50% των ψήφων στον πρώτο γύρο έγινε και 2ος γύρος. Τα 30 μέλη της Γερουσίας εκλέχθηκαν με αναλογική εκπροσώπηση σε μια ενιαία εθνική εκλογική περιφέρεια. Ο αντιπρόεδρος, ο οποίος εκλέγεται στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τον πρόεδρο, γίνεται πρόεδρος της Γερουσίας, με την ψήφο του να μετρά σε ψηφοφορία όταν υπάρχει ισοψηφία στη Γερουσία. [5] Τα 99 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων εκλέχθηκαν με αναλογική εκπροσώπηση με κλειστή λίστα σε 19 πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες με βάση τα διαμερίσματα. Οι έδρες κατανέμονται με τη μέθοδο των υψηλότερων μέσων τιμών. [6]
Υποψήφιοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 30 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν προκριματικές εκλογές για την επιλογή των υποψηφίων: [7]
| Κόμμα | Υποψήφιος | Ιδεολογία | Προηγούμενο αποτέλεσμα | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι (%) | Έδρες | |||||
| Ευρύ Μέτωπο | .jpg)
|
Ντανιέλ Μαρτίνες | Κοινωνική δημοκρατία | 49,45% | 50 / 99 15 / 30
| |
| Εθνικό Κόμμα | 
|
Λουίς Αλμπέρτο Λακάγιε Πόου | Συντηρητισμός </br> Χριστιανική δημοκρατία |
31,94% | 32 / 99 10 / 30
| |
| Κόμμα Κολοράντο | .jpg)
|
Ερνέστο Τάλβι | Φιλελευθερισμός | 13,33% | 13 / 99 4 / 30
| |
| Ανεξάρτητο Κόμμα | 
|
Πάμπλο Μιέρες | Κοινωνική δημοκρατία </br> Χριστιανική δημοκρατία |
3,20% | 3 / 99 1 / 30
| |
| Λαϊκή Ενότητα | 
|
Γκονσάλο Αμπέγια | μαρξισμός | 1,13% | 1 / 99 0 / 30
| |
| Οικολογικό Ριζοσπαστικό Αδιάλλακτο Κόμμα | 
|
Σέσαρ Βέγα | Πράσινος φιλελευθερισμός | 0,75% | 0 / 99 0 / 30
| |
| Κόμμα των Εργατών | 
|
Ραφαέλ Φερνάντες | Τροτσκισμός | 0,13% | 0 / 99 0 / 30
| |
| Κόμμα του Λαού | 
|
Εντγκάρδο Νόβικ | Συντηρητικός φιλελευθερισμός </br> Νεοφιλελευθερισμός |
Δεν συμμετείχε | ||
| Πράσινο Φιλοζωικό Κόμμα | 
|
Γουστάβο Σάγιε | Πράσινη πολιτική | |||
| Ψηφιακό Κόμμα |
|
Ντάνιελ Γκόλντμαν | Ηλεκτρονική δημοκρατία | |||
| Ανοικτό Καμπίλδο | 
|
Γκίντο Μανίνι Ρίος | Δεξιός λαϊκισμός </br> Εθνικός συντηρητισμός | |||
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 25 Νοεμβρίου, τα προκαταρκτικά αποτελέσματα από τον 2ο και τελικό γύρο των εκλογών έδειξαν ότι ο Λακάγιε Πόου είχε προβάδισμα με πλειοψηφία (48,71%) και διαφορά 28.666 ψήφων έναντι του Μαρτίνες (47,51%), γεγονός που καθυστέρησε την ανακοίνωση ενός νικητή καθώς έπρεπε να καταμετρηθούν τα ψηφοδέλτια των ετεροδημοτών. [8] [9] Ο Μαρτίνες παραδέχτηκε αργότερα την ήττα του στις 28 Νοεμβρίου. Στις 30 Νοεμβρίου, τα τελικά αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι ο Λακάγιε Πόου ήταν ο νικητής, με ποσοστό 48,8% των συνολικών ψήφων έναντι 47,3% για τον Μαρτίνες. [10] Ο Λακάγιε ορκίστηκε την 1η Μαρτίου του 2020.
 
| ||||||||||||||
| Κόμμα | Προεδρικός υποψήφιος | 1ος γύρος | 2ος γύρος | Έδρες | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | Βουλή | +/– | Γερουσία | +/– | |||||||
| Ευρύ Μέτωπο | Ντανιέλ Μαρτίνες | 949.376 | 40,49 | 1.152.271 | 49,21 | 42 | –8 | 13 | –2 | |||||
| Εθνικό Κόμμα | Λουίς Αλμπέρτο Λακάγιε Πόου | 696.452 | 29,70 | 1.189.313 | 50,79 | 30 | –2 | 10 | 0 | |||||
| Κόμμα Κολοράδο | Ερνέστο Τάλβι | 300.177 | 12,80 | 13 | 0 | 4 | 0 | |||||||
| Ανοικτό Καμπίλδο | Γκίντο Μανίνι Ρίος | 268.736 | 11,46 | 11 | Νέο | 3 | Νέο | |||||||
| Οικολογικό Ριζοσπαστικό Αδιάλλακτο Κόμμα | Σέσαρ Βέγα | 33.461 | 1,43 | 1 | +1 | 0 | 0 | |||||||
| Κόμμα του Λαού | Εντγκάρδο Νόβικ | 26.313 | 1,12 | 1 | +1 | 0 | 0 | |||||||
| Ανεξάρτητο Κόμμα | Πάμπλο Μιέρες | 23.580 | 1,01 | 1 | –2 | 0 | –1 | |||||||
| Λαϊκή Ενότητα | Γκονσάλο Αμπέγια | 19.728 | 0,84 | 0 | –1 | 0 | 0 | |||||||
| Πράσινο Φιλοζωικό Κόμμα | Γκουστάβο Σάγιε | 19.392 | 0,83 | 0 | Νέο | 0 | Νέο | |||||||
| Ψηφιακό Κόμμα | Ντανιέλ Γκόλντμαν | 6.363 | 0,27 | 0 | Νέο | 0 | Νέο | |||||||
| Κόμμα των Εργατών | Ραφαέλ Φερνάντες | 1.387 | 0,06 | 0 | 0 | 0 | 0 | |||||||
| Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια | 88.399 | – | 91.612 | – | – | – | – | – | ||||||
| Σύνολο | 2.433.364 | 100 | 2.433.196 | 100 | 99 | 0 | 30 | 0 | ||||||
| Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/συμμετοχή | 2.699.978 | 90,13 | 2.699.980 | 90,12 | – | – | – | – | ||||||
| Πηγή: Corte Electoral, El Pais Αρχειοθετήθηκε 2020-01-17 στο Wayback Machine. (1ος γύρος); Corte Electoral El Pais (2ος γύρος) | ||||||||||||||
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Uruguays left-wing party faces its toughest election in 15 years». Buenos Aires Times. 25 Οκτωβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Crime top concern in Uruguay's general election» (στα αγγλικά). 27 Οκτωβρίου 2019. https://www.bbc.com/news/world-latin-america-50138945. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Uruguay's presidential poll to go to second round» (στα αγγλικά). 28 Οκτωβρίου 2019. https://www.bbc.com/news/world-latin-america-50207881. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ ElPais. «Lea aquí el borrador del acuerdo de la coalición de los partidos de la oposición». Diario EL PAIS Uruguay (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Electoral system IPU
- ↑ Electoral system IPU
- ↑ Comunicado de prensa de la Corte Electoral - 27 de julio de 2018 Αρχειοθετήθηκε 2018-08-07 στο Wayback Machine. Electoral Court
- ↑ «Elecciones en Uruguay: con el 100% de las mesas escrutadas, ¿cómo terminó la votación?». La Nación (στα Ισπανικά). 25 Νοεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Uruguay election: Lacalle wins presidency as rival concedes». 28 Νοεμβρίου 2019. https://www.bbc.com/news/world-latin-america-50587029. Ανακτήθηκε στις 2019-12-01.
- ↑ «Lacalle won with 48.8% and Martínez obtained 47.3% in the 2019 ballot: look at the results». El Pais. 30 Νοεμβρίου 2019. https://www.elpais.com.uy/informacion/politica/elecciones-resultado-balotaje-analisis-todos-datos-escrutinio.html. Ανακτήθηκε στις 2019-12-01.