Ευάγγελος Χρυσός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ευάγγελος Χρυσός
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1938
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου

Ο Ευάγγελος Χρυσός (1938-) είναι καθηγητής Πανεπιστημίου και βυζαντινολόγος.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ευάγγελος Χρυσός γεννήθηκε το 1938 στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Το 1960 ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Rheinishe Friedrich Wilhelms -Universitaat της Βόννης. Εκεί ειδικεύθηκε στη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή Ιστορία. Το 1964 αναγορεύθηκε διδάκτωρ magna cum laude με τη διατριβή με τίτλο Die Bischöfslisten des V. ökumenischen Konzils (553). Κατά τα 1964 1970 χρημάτισε επιμελητής στο Σεμινάριο Αρχαίας Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Βόννης με εντολή διδασκαλίας της Βυζαντινής Ιστορίας. Το 1969 εξελέγη επιμελητής του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης χωρίς όμως να δεχθεί τον διορισμό αυτόν. Το 1970 επέστρεψε στην Ελλάδα και υπηρέτησε ως έφορος-υποδιευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών στη Μονή Βλατάδων στη Θεσσαλονίκη. Το 1969 κατέθεσε τη μονογραφία του Η εκκλησιαστική πολιτική του Ιουστινιανού κατά την έριν περί τα Τρία Κεφάλαια και την Ε' Οικουμενικήν σύνοδον στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και αναγορεύθηκε σε αριστοβάθμιο διδάκτορα. Το 1974 εγκρίθηκε από τη Φιλοσοφική Σχολή Ιωαννίνων η επί υφηγεσία διατριβή του Το Βυζάντιον και οι Γότθοι. Συμβολή εις την εξωτερικήν πολιτικήν του Βυζαντίου κατάτον δ' αιώνα και ανέλαβε ως Εντεταλμένος Υφηγητής τη διδασκαλία της Βυζαντινής Ιστορίας, την οποία συνέχισε ως Έκτακτος Καθηγητής από το 1977 και από το 1981 ως Τακτικός Καθηγητής της Βυζαντινής Ιστορίας. Το 1996 δέχθηκε πρόσκληση του Πανεπιστημίου της Κύπρουνα διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής και εξελέγη καθηγητής της Βυζαντινής Ιστορίας στο νεοσυσταθέν τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κύπρου.Το 2000 μετακλήθηκε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας ως καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας. Τον Ιανουάριο του 2000 εξελέγη Διευθυντής του Ινστιτούτου Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Και από τις δύο αυτές θέσεις αποχώρησε συνταξιοδοτούμενος το 2000.[1]

Το 1971, 1972, 2004 δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Balamand (Λίβανος), στο καθολικό Πανεπιστήμιο της Αμερικής στην Ουάσινγκτον το 1976 , στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης 1985-1986, Βαμβεργης 1987, Μονάχου 1988-1989, Βοστώνης 1991-1992 και Παρίσιου 2000. Υπήρξε ερευνητής-υπότροφος του ιδρύματος Alexander von Humboldt κατά τα έτη 1963, 1973, 1978, 1980 και 1990 και το 1976 χρημάτισε εταίρος στο Dumbarton Oaks Center of Byznatine Studies. To 2005 εξελέγη από την Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών ως αντεπιστέλλον μέλος της. Από το 2001 και για δυο θητείες υπήρξε μέλος του τριμελούς Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Βυζαντινών Σπουδών ως Γενικός Γραμματέας. Από το 2005 έως το 2012 ανέλαβε τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Ωνάση.[2]

Υπήρξε μέλος της Ελληνικής Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών, της Εταιρείας Ρωμαϊκών Σπουδών , της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, της Αρχαιολογικής Εταιρείας, Societas Internationalis Historiae Conciliorum Investigandae. Υπήρξε Επιστημονικός Σύμβουλος του Ιδρύματος Μελετών Λαμπράκη και του Συμβουλίου της Ευρώπης.[3]

Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 1972 του απονεμήθηκε το Α' Εθνικό Βραβείο για την καλύτερη επιστημονική δραστηριότητα. Το 1987 χρίστηκε ιππότης του Τάγματος του Γρηγορίου του Μεγάλου του Βατικανού και το ίδιο έτος αναγορεύθηκε Άρχων Νοτάριος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Είναι κάτοχος του Bundesverdienstkreuz της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.[2]

Η Ορθόδοξος Εκκλησία της Φιλλανδίας: Γρηγόριος Παλαμάς, 504-5 (1960) 1-11.

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Johannes Straub, Ο ιερός Αυγουστίνος περί της παλιγγενεσίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εισαγωγή και μετάφραση, Αθήνα 1962.
  • Die Bischofslisten des V. ökumenischen Konzils (553). Antiquitas I,
  • Abhandlungen zur Alten Geschichte 14, Bonn 1966, σελ. 220, 7 χάρτες.
  • Eine Konjektur zu Johannes Malalas: Jahrbuch der Österreichischen Byzantinischen Gesellschaft 15 (1966) 147-152.
  • Αι μαρτυρίαι του Κυρίλλου Σκυθοπολίτου περί της E΄ Οικουμενικής Συνόδου και της καταδίκης του Ωριγένους: Festschrift P. Christou, Θεσσαλονίκη 1967, σελ. 260-273
  • Die angebliche 'Nobilitierung' des Klerus durch Kaiser Konstantin den Großen: Historia 18 (1969) 119-128.
  • Η εκκλησιαστική πολιτική του Ιουστινιανού κατa τον έριν περι τa Τρία Κεφάλαια και την E΄ Οικουμενικήν Σύνοδον. Ανάλεκτα Βλατάδων 3, Θεσσαλονίκη 1969,
  • Νεώτεραι έρευναι περί Αναστασίων Σιναϊτων: Κληρονομία 1 (1969)σελ.21-144.
  • Zur Datierung und Tendenz der Werke des Facundus von Hermiane: Κληρονομία 1 (1969) 311-324.
  • Zur Entstehung der Institution der autokephalen Erzbistümer:Byzantinische Zeitschrift 62 (1969) 263-286.
  • Τμήματα των Πρακτικών της E΄ Οικουμενικής Συνόδου παρά βυζαντινοίς χρονογράφοις: Κληρονομία 2 (1970) 376-401.
  • Die angebliche Abschaffung der städtischen Kurien durch Kaiser Anastasios: Βυζαντινά 3 (1971) 93-102.
  • Η διάταξις των συνεδριών της εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου: Κληρονομία 3 (1971) 259-284.
  • Acta Conciliorum Oecumenicorum, Indices tomi quarti, vol. I et II, Berlin 1971, σελ. 251-286.
  • Zur Echtheit des 'Rescriptum Theodosii ad Honorium' in der 'Collectio Thessalonicensis': Κληρονομία 4 (1972) 240-250.
  • Το Βυζάντιον καd οι Γότθοι. Συμβολή εις την εξωτερικήν πολιτικήν του Βυζαντίου κατa τον δ΄ αιώνα. Δημοσιεύματα Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Aίμου 130, Θεσσαλονίκη 1972, σελ. 195.
  • Gothia Romana. Zur Rechtslage des Föderatenlandes der Westgoten im Jahrhundert: Dacoromana 1 (1973) 52-64.
  • Zur Gründung des ersten bulgarischen Staates: Cyrillomethodianum 2 (1973) 7-13.
  • The Date of Papyrus SB 4483 and the Persian Occupation of Egypt:Δωδώνη 4 (1975) 341-348
  • Der sogenannte 28. Kanon von Chalkedon in der 'Collectio Prisca': Annuarium Historiae Conciliorum 7 (1975) 109-117. Die 'Krönung' Symeons in Hebdomon: Cyrillomethodianum 3 (1975) 169-173.
  • Some Aspects of Roman-Persian Legal Relations: Κληρονομία 8 (1976)1-52.
  • Η προαγωγή της επισκοπής Ιωαννίνων σε μητρόπολη: Δωδώνη 5 (1976) 337-348.
  • und Konzilsvorstand. Zur Frage des Vorsitzes in den Konzilien der byzantinischen Reichskirche: Annuarium Historiae Conciliorum 10 (1978) 1-17.
  • Georg Ostrogorsky, Ιστορία του βυζαντινού κράτους. Διευρυμένη έκδοσησε ελληνική έκδοση με εισαγωγή και πολλές πρόσθετες σημειώσεις σε τρεις τόμους, Αθήνα 1978, 1980, 1981. Δεύτερη διορθωμένη έκδοση με ανανεωμένη βιβλιογραφία (Αθήνα 2013).
  • The Title βασιλεύς in Early Byzantine International Relations: Dumbarton Oaks Papers 32 (1978) 29-75.
  • Der Kaiser und die Könige: Die Völker an der mittleren und unteren Donau im fünften und sechsten Jahrhundert, ed. H. Wolfram - Falko Daim, Wien

1980, pp.143-148.

  • Ο ηπειρώτης φιλόσοφος Ιφικλής: Φιλολογικά 3 (1980) 3-7.
  • Doctrina Patrum de incarnatione verbi. Ein griechisches Florileg aus derWende des 7. und 8. Jahrhunderts, ed. Franz Diekamp, δεύτερη έκδοση με

διορθώσεις και προσθήκες, Münster 1980, σελ. 389.

  • Ιστορικά στοιχεία γιa την Ήπειρο σε σημείωμα του κώδικα Cromwell 11 Ηπειρωτικά Χρονικά 22 (1980) 58-65.
  • Ο ηπειρώτης φιλόσοφος Πρίσκος: Παρνασσός 22 (1980) 449-4
  • Συμβολή στην ιστορία της Ηπείρου κατά την πρωτοβυζαντινή εποχή: Ηπειρωτικά Χρονικά 23 (1981) 1-123.
  • Η επιβίωση του Κοινού τών Κρητών στην πρωτοβυζαντινή εποχή: Πρακτικά Δ΄ Συνεδρίου Κρητικών Σπουδών, τόμ. 2, 1981, σελ. 537-549.
  • Οι Βησιγότθοι στην Πελοπόννησο (396-97): Πρακτικά Δευτέρου Συνεδρίου Πελοποννησιακών Μελετών, τόμ. 2, 1981, σελ. 181-191.
  • Die Amaler-Herrschaft in Italien und das Imperium Romanum. DerVertragsentwurf des Jahres 535: Byzantion 51 (1981) 430-474.
  • Κλέαρχος ο Θεσπρωτός: Ηπειρωτικό Ημερολόγιο (1981) 39-47.
  • Die Akten des Konzils von Konstantinopel I (381): Romanitas - Christianitas. Untersuchungen zur Geschichte und Literatur der römischen

Kaiserzeit. Johannes Straub zum 70. Geburtstag, ed. G. Wirth, Berlin 1982, σελ. 426-435.

  • Konzilsakten und Konzilsprotokolle vom 4. bis 7. Jahrhundert: Annuarium Historiae Conciliorum 15 (1983) 30-40.
  • Μια σημαντική συμβολή στην ιστορική γεωγραφία της μεσαιωνικής Ηπείρου: Ηπειρωτικά Χρονικά 25 (1983) 182-188.
  • Ο Ηράκλειος στην Kύπρο: Πρακτικά Συνεδρίου για την ιστορία της Kύπρου, Ιωάννινα 1984, σελ. 53-62.
  • Zur Reichsideologie und Westpolitik Justinians. Der Friedensplan des Jahres 540: Proceedings of the Byzantinological Symposium in the 16th

International EIRENE Conference, Prague 1985, σελ.41-48.

  • Πανεπιστημιακή ζωή στa περιφερειακά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα τον έκτο αιώνα, Ιωάννινα 1986, σελ. 26.
  • Αντικαίσαρ: Byzantium. Tribute to Andreas N. Stratos, Athens 1986, σελ. 73-82.
  • Ένας όρκος πίστεως στον αυτοκράτορα Αναστάσιο: Αφιέρωμα στο Nίκο Σβορώνο, τόμ. I, Pέθυμνο 1986, σελ. 5-22.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ταξιάρχης Κόλλιας, «Ευάγγελος Χρυσός: Ο ιστορικός,ο δάσκαλος, ο άνθρωπος», Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών/Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών, τομέας Βυζαντινών Ερευνών AUREUS Τόμος αφιερωμένος στον καθηγητή Ευάγγελο Χρυσό, Αθήνα, 2014, σελ.xv
  2. 2,0 2,1 Ταξιάρχης Κόλλιας, «Ευάγγελος Χρυσός: Ο ιστορικός,ο δάσκαλος, ο άνθρωπος», Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών/Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών, τομέας Βυζαντινών Ερευνών AUREUS Τόμος αφιερωμένος στον καθηγητή Ευάγγελο Χρυσό, Αθήνα, 2014, σελ.xvi
  3. Ταξιάρχης Κόλλιας, «Ευάγγελος Χρυσός: Ο ιστορικός,ο δάσκαλος, ο άνθρωπος», Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών/Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών, τομέας Βυζαντινών Ερευνών AUREUS Τόμος αφιερωμένος στον καθηγητή Ευάγγελο Χρυσό, Αθήνα, 2014, σελ.xix

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ταξιάρχης Κόλλιας, «Ευάγγελος Χρυσός: Ο ιστορικός,ο δάσκαλος, ο άνθρωπος», Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών/Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών, τομέας Βυζαντινών Ερευνών AUREUS Τόμος αφιερωμένος στον καθηγητή Ευάγγελο Χρυσό, Αθήνα, 2014, σελ.xv-xxx