Τοπική πτώση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τοπική πτώση ονομάζεται η πτώση της πρωτοϊνδοευρωπαϊκής γλώσσας -από όπου προέρχονται όλες οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες- που δηλώνει τοποθέτηση στον χώρο[1]. Η πτώση αυτή δεν έχει διατηρηθεί στη νέα ελληνική γλώσσα και, κατά τη διάρκεια της μυκηναϊκής περιόδου, είχε συγχωνευθεί στη δοτική πτώση, εν τούτοις υπάρχει σε κάποιες αρχαιοπρεπείς λέξεις όπως «οίκοι» και «Αθήνησι». Η τοπική πτώση, όπως και η οργανική πτώση, είναι πιθανή σε κείμενα της Γραμμικής Β΄[2].

Παραπομπές σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Αρχές Σύνταξης της Αρχαιοελληνικής Γλώσσας: Προθέσεις και πτώσεις». Πύλη για την ελληνική γλώσσα. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017. 
  2. «Μυκηναϊκή Ελληνική» (PDF). Διάλεξη στο e-class του πανεπιστημίου Πατρών. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017. [νεκρός σύνδεσμος]