niemowa

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: niemową

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

Deverbal from nie mówić. First attested in 1414.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɲɛmɔva/
  • IPA(key): (15th CE) /ɲɛmɔva/

Noun[edit]

niemowa f

  1. muteness

Related terms[edit]

verbs

Descendants[edit]

  • Polish: niemowa

References[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish niemowa. By surface analysis, deverbal from nie mówić.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ɲɛˈmɔ.va/
  • (Middle Polish) IPA(key): /ɲɛˈmɔ.va/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔva
  • Syllabification: nie‧mo‧wa

Noun[edit]

niemowa f

  1. (Middle Polish) muteness
    Synonym: niemota

Declension[edit]

Noun[edit]

niemowa m pers or f

  1. mute (non-speaking person)
    Synonyms: (masculine) niemy, (feminine) niema
  2. (by extension) taciturn person

Declension[edit]

Masculine declension:

Feminine declension:

Related terms[edit]

verbs

References[edit]

Further reading[edit]

  • niemowa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • niemowa in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “niemowa”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]