voorkomen

Dutch

Etymology 1

From voor +‎ komen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌkoːmə(n)/

• Audio

  (file)

Verb

voorkomen or vóórkomen

1. to exist, to occur

   Deze soort komt niet voor in Afrika.

   This species doesn't occur in Africa.

   De Aarde is voor zover bekend de enige plek in het heelal waar leven voorkomt of voor is gekomen en is de woonplaats van miljoenen soorten organismen.

   The Earth is, as far as it is known, the only place in the universe where life occurs or has occurred and is the habitat of millions of species of organisms.

2. to happen

   Tja, dat komt voor!

   It happens!

3. (copulative) to appear
4. To get ahead; to draw ahead

Usage notes

Sometimes spelled vóórkomen to indicate that the stress is on the first syllable, to distinguish from the word voorkómen, seen below.

Inflection

Inflection of voorkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive	voorkomen
past singular	kwam voor
past participle	voorgekomen
infinitive	voorkomen
gerund	voorkomen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kom voor	kwam voor	voorkom	voorkwam
2nd person sing. (jij)	komt voor	kwam voor	voorkomt	voorkwam
2nd person sing. (u)	komt voor	kwam voor	voorkomt	voorkwam
2nd person sing. (gij)	komt voor	kwaamt voor	voorkomt	voorkwaamt
3rd person singular	komt voor	kwam voor	voorkomt	voorkwam
plural	komen voor	kwamen voor	voorkomen	voorkwamen
subjunctive sing.1	kome voor	kwame voor	voorkome	voorkwame
subjunctive plur.1	komen voor	kwamen voor	voorkomen	voorkwamen
imperative sing.	kom voor
imperative plur.1	komt voor
participles	voorkomend	voorgekomen
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: voorkom
• Negerhollands: kom voor

Noun

voorkomen n (plural voorkomens)

1. appearance, look

Etymology 2

From voor- +‎ komen.

Pronunciation

• IPA^(key): /voːrˈkoːmə(n)/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -oːmən

Verb

voorkomen or voorkómen

1. to prevent; to avert

   De ramp kon voorkomen worden.

   The disaster could be averted.

Usage notes

Sometimes spelled voorkómen to indicate that the stress is on the second syllable, to distinguish from the word vóórkomen, seen above.

Inflection

Inflection of voorkomen (strong class 4, irregular, prefixed)
infinitive	voorkomen
past singular	voorkwam
past participle	voorkomen
infinitive	voorkomen
gerund	voorkomen n
	present tense	past tense
1st person singular	voorkom	voorkwam
2nd person sing. (jij)	voorkomt	voorkwam
2nd person sing. (u)	voorkomt	voorkwam
2nd person sing. (gij)	voorkomt	voorkwaamt
3rd person singular	voorkomt	voorkwam
plural	voorkomen	voorkwamen
subjunctive sing.1	voorkome	voorkwame
subjunctive plur.1	voorkomen	voorkwamen
imperative sing.	voorkom
imperative plur.1	voorkomt
participles	voorkomend	voorkomen
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: voorkom

Participle

voorkomen

1. past participle of voorkomen

Inflection

Inflection of voorkomen
uninflected	voorkomen
inflected	voorkomen
		positive
predicative/adverbial		voorkomen
indefinite	m./f. sing.	voorkomen
	n. sing.	voorkomen
	plural	voorkomen
definite		voorkomen
partitive		voorkomens

Anagrams

• komen voor