نبو-شوم-اوکین اول (Nabû-šuma-ukin I) (معنای نامش یعنی: نبو، تخم و ترکه و اعقاب مشروع به وجود آورده است)[۱].
گویا او پنجمین پادشاه سلسلهٔ Eبابل باستان است.[۲] زمان دقیق حکومت وی معلوم نیست، ولی احتمالاً در ابتدای قرن نهم قبل از میلاد بوده است. دورهٔ حکومت وی، دورهٔ احیای موقت و گذرای دولت بابل بوده است، احیایی که قرار بوده در زمان پسر و جانشین وی، نبو پلایدین[۳] و دو پادشاه دیگر این سلالهٔ چهار نسلی ادامه داشته باشد.
چگونگی به قدرت رسیدن وی و روابطش با حکمران قبلی بابل دانسته نیست. وی در آغاز حکومت خود، با آدادنراری دوم[۴] پادشاه آشور جنگید. آداد نراری در کتیبهٔ خود این گونه ادعا می‌کند که وی را در دومین نبرد شکست داده است و سپاهیان بابلی را از میدان نبرد جارو کرده [۵] و چند شهر را غارت و چپاول نموده و با غنایم جنگی فراوان به آشور بازگشته است، اما این ادعای منبع آشوری گویا چندان مطابق با واقعیت نیست، چون که پس از این نبرد، مرز بابل و آشور، رود زاب‌سفلی تعیین شده است.
اما پس از این جنگ، طرفین مصالحه کرده‌اند و در باقی دورهٔ سلطنت آدادنراری‌دوم و جانشینش تولولتی‌نینورتای‌دوم[۶] این مصالحه با بابل برقرار بوده و طرفین با همدیگر روابط حسنه داشته‌اند و ازدواج‌هایی سیاسی بین طرفین صورت گرفته است، یعنی دختر پادشاه بابل با شاه آشور [۷] و دختر شاه آشور با شاه بابل ازدواج کرده‌اند و دوره‌ای طولانی از صلح و روابط حسنه بین دو طرف برقرار بوده است. پادشاه بعد از او، نبو پلایدین بوده است.
.svg){kind=small}