مالک
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /مالِک/
صفت[ویرایش]
مالِک
- آنکه دارای زمین‌های کشاورزی بسیار است و رعیت‌ها و کارگرانی برای او کار می‌کنند، ارباب، صاحب، دارنده، حاکم، پادشاه.
- نگهبان دوزخ.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /مالَک/
صفت[ویرایش]
مالَک
- خریم، دسته جمعی خریم، از آبا و اجدا خر تشریف داشتیم.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین