បុណ្យ

ពីWiktionary
  1. [ បុន ] សំស្ក្រឹត; បាលី ( ន. ) (បុញ្ញ) គុណជាត​ជា​គ្រឿង​ជម្រះ​សន្ដាន​ចិត្ត; កុសល, អំពើ​ល្អ, សេចក្ដី​សុខ ។ ធ្វើ​បុណ្យ គឺ​ធ្វើ​សេចក្ដី​ល្អ​ខាង​ផ្លូវ​កាយ​ វាចា​ ចិត្ត​ ឲ្យ​កើត​មាន​ដោយ​កិច្ច​និង​ទំនង​ផ្សេង​ៗ...។ បុណ្យ​ស័ក្តិ អំណាច​តេជះ​ដែល​បាន​ដោយសារ​បុណ្យ (យស​ស័ក្តិ​ឬ​ការងារ) ។ ឡើង​បុណ្យ ឡើង​ស័ក្តិ​យស​ខ្ពស់​ជាង​មុន ។ ព្រះ​មាន​បុណ្យ ព្រះ​ភគវ័ត (ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ) ។ល។ ពាក្យ​ថា បុណ្យ នេះ ខាង​សំស្រ្កឹត ប្រើ​ជា គុ. ផង​ក៏​បាន, ប្រែ​ថា “បរិសុទ្ធ, ស្អាត, ល្អ, គួរ​ស្រឡាញ់ គួរ​ចង់​បាន” ។
  2. ភូមិនៃឃុំត្នោត