ArcelorMittal Poland Oddział w Krakowie

przedsiębiorstwo przemysłowe

ArcelorMittal Poland Oddział w Krakowie (dawniej Kombinat Metalurgiczny Huta im. Lenina, Huta im. T. Sendzimira) – zakład przemysłowy w Krakowie, w dzielnicy Nowa Huta. Huta była jednym z największych producentów stali w Polsce.

ArcelorMittal Poland Oddział w Krakowie
Ilustracja
Centrum Administracyjne HTS oraz kombinat
Państwo

 Polska

Adres

31-752 Kraków
ul. Tadeusza Sendzimira 1

Data założenia

1946

Nr KRS

0000053362

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „HTS”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „HTS”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „HTS”
Ziemia50°04′44″N 20°05′54″E/50,078889 20,098333
Strona internetowa

Historia edytuj

W 1947 r. prezydium rządu powołało komisję do budowy huty. W 1949 r. powstało Przedsiębiorstwo Państwowe Nowa Huta w budowie. Geodeci wytyczyli tereny, na których zbudowano drogi, linie kolejowe, tramwajowe, port rzeczny oraz stopień wodny na Wiśle.

Budowę kombinatu metalurgicznego rozpoczęto 26 kwietnia 1950. W maju 1953 dokonano w zakładach odlewniczych pierwszego wytopu żelaza. Kombinat metalurgiczny 21 stycznia 1954 otrzymał nazwę Huty im Lenina. Za oficjalny dzień otwarcia huty uważa się 22 lipca 1954 r. – wówczas odbył się pierwszy spust surówki z wielkiego pieca nr 1[1], w tym samym czasie rozpoczęły pracę elektrownia, aglomerownia i koksownia[2]. W 1955 r. otrzymano stal z pierwszego pieca martenowskiego i rozpoczęła pracę walcownia-zgniatacz. Wówczas w skład kombinatu wchodziły: stalownia martenowska, wielkie piece, zakład materiałów ogniotrwałych, siłownia, walcownia blach karoseryjnych, walcownia blach gorących, wydział rur zgrzewanych, ocynkownia, aglomerownia i koksownia.

W latach 70. XX w. uruchomiono stalownię konwertorową i walcownię slabing[3], w koksowni działało 12 baterii koksowniczych, spiekalnia z dziesięcioma taśmami, pięć wielkich pieców i stalownia martenowska z dziewięcioma piecami. W tym czasie huta zatrudniała prawie 40 tys. osób i produkowała ok. 6,7 mln ton stali rocznie. W 1996 uruchomiono instalację ciągłego odlewania stali oraz trzy stanowiska obróbki pozapiecowej.

Na początku lat dwutysięcznych przygotowano zakład do prywatyzacji. Nabywcą została indyjska grupa kapitałowa LNM, która 27 października 2003 r. podpisała umowę prywatyzacyjną z ministrem skarbu na zakup Polskich Hut Stali (PHS)[4]. Następnie w roku 2005 spółka weszła w struktury koncernu ArcelorMittal.

W roku 2010 huta była jedynym w Polsce producentem blachy o grubości poniżej 6 mm. Ma linie elektrolitycznego cynkowania i wytwarza blachy karoseryjne. W 1996 uruchomiono linię ciągłego odlewania stali o wydajności 2 mln ton. Przekształcenia własnościowe po roku 1989 doprowadziły do powstania – z dawnych wydziałów i zakładów – kilkunastu spółek z udziałem huty. Na początku lat 90. zamknięto wydziały uciążliwe dla środowiska, m.in. stalownię martenowską, walcownie: zgniatacz i slabing. Wyburzono trzy wielkie piece.

W 2018 r. przedsiębiorstwo zatrudniało 3500 osób. Działał jeden wielki piec (nr 5), jedna bateria koksownicza, trzy konwertory, linia ciągłego odlewania stali, walcownie: zimna, gorąca i rur zgrzewanych, ocynkownia. Huta produkowała 1,5 miliona ton stali surowej rocznie.

W maju 2019 właściciel huty, spółka ArcelorMittal Poland, podjął decyzję o wygaszeniu wielkiego pieca i stalowni z powodu wysokich cen energii elektrycznej, praw do emisji dwutlenku węgla i światowego spowolnienia na rynku stali[5]. 25 lipca 2019 r. poinformowano o odłożeniu w czasie decyzji dotyczącej wygaszenia pieca[6].

Ostateczna decyzja zapadła 12 listopada 2019. Wielki piec wygaszono 23 listopada 2019. Prezes ArcelorMittal Polska Geert Verbeeck oznajmił, że jest to tymczasowe wstrzymanie pracy, nie podając przy tym daty ponownego uruchomienia[7].

Nazwa edytuj

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Leszek J. Sibila: Dzieje nowohuckiego kombinatu w latach 1949–1958. W: „Kryptonim Gigant”. Dzieje nowohuckiego kombinatu w latach 1949–1958. Kraków: Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, 2008, s. 31. ISBN 978-83-89599-64-3.
  2. Jerzy Kossowski, Leszek Ludwikowski, Ulicami Krakowa, Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1968, s. 42-44.
  3. Japończycy w Nowej Hucie realizowali ważny projekt. Wysłali dwie wiadomości: “Jesteśmy” i “skończyliśmy” [online], Krowoderska.pl, 8 maja 2020 [dostęp 2020-07-11] (pol.).
  4. Odpowiedź na interpelację w sprawie przebiegu prac prywatyzacyjnych PHS SA oraz monitoringu przebiegu negocjacji między związkami zawodowymi a inwestorem strategicznym, jakim jest firma LNM [online], orka2.sejm.gov.pl [dostęp 2021-08-26].
  5. Karolina Baca-Pogorzelska. Mittal wygasza piec, hutnicy szykują protest. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. A9, 16 lipca 2019. 
  6. ArcelorMittal Poland odkłada w czasie tymczasowe wstrzymanie pracy części surowcowej w Krakowie [online], poland.arcelormittal.com [dostęp 2019-09-02] (pol.).
  7. Manuel Langer, To koniec huty w Nowej Hucie? ArcelorMittal wygasza wielki piec. Co z pracownikami? – Głos24 Małopolski Portal Informacyjny [online], glos24.pl [dostęp 2019-11-12] (pol.).
  8. Uchwała Rady Państwa i Rady Ministrów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 20 stycznia 1954 r. o nadaniu Zakładom Metalurgicznym w Nowej Hucie imienia Włodzimierza Lenina (M.P. z 1954 r. nr 8, poz. 173).

Bibliografia edytuj

  • Tadeusz Biniek Służby inwestycyjne Nowej Huty, Towarzystwo Słowaków w Polsce, Kraków 2009, ISBN 978-83-7490-280-9.

Linki zewnętrzne edytuj