Elena Baltacha
Elena Sergeevna Baltacha[1], ukr. Олена Сергі́ївна Балтача (ur. 14 sierpnia 1983 w Kijowie, zm. 4 maja 2014 w Ipswich) – brytyjska tenisistka pochodzenia ukraińskiego.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1983 |
| Data i miejsce śmierci |
4 maja 2014 |
| Wzrost |
175 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1997 |
| Zakończenie kariery |
18 listopada 2013 |
| Trener |
Nino Severino |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 11 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
49 (13 września 2010) |
| Australian Open |
3R (2005, 2010) |
| Roland Garros |
2R (2011) |
| Wimbledon |
3R (2002) |
| US Open |
2R (2010, 2011) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 4 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
211 (17 stycznia 2011) |
| Australian Open |
2R (2010) |
| Wimbledon |
2R (2005, 2010) |
Miała na koncie zwycięstwa w 11 turniejach ITF w singlu oraz 4 w deblu. W turniejach wielkoszlemowych najdalej zachodziła podczas Wimbledonu 2002, Australian Open 2005 oraz Australian Open 2010 – w każdym przypadku osiągała trzecie rundy, przegrywając odpowiednio z Jeleną Lichowcewą, Silvią Fariną Elią i Dinarą Safiną.
Życie prywatne edytuj
Urodzona w Kijowie w wieku 6 lat przeniosła się z rodziną do Ipswich. Po roku przeprowadzili się do Szkocji. Później mieszkała w Londynie.
Baltacha pochodziła ze sportowej rodziny. Jej ojciec Serhij był piłkarzem, matka Olga reprezentowała ZSRR na igrzyskach olimpijskich w pięcioboju i siedmioboju, a brat, także Sergei, poszedł w ślady ojca.
W grudniu 2013 roku poślubiła swojego trenera – Nino Severino[1].
W marcu 2014 roku poinformowała o zdiagnozowaniu u niej raka wątrobowokomórkowego[2]. Zmarła 4 maja 2014 roku w swoim domu w Ipswich[3].
Wygrane turnieje rangi ITF edytuj
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza edytuj
| Data | Turniej | Kat. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 14/07/2002 | Felixstowe | ITF |  Kelly Liggan
|
4:6, 6:2, 6:3 |
| 2. | 28/07/2002 | Pampeluna | ITF |  Virginie Pichet
|
6:2, 6:1 |
| 3. | 16/10/2005 | Jersey | ITF |  Daniela Kix
|
6:4, 6:4 |
| 4. | 30/03/2008 | Jersey | ITF |  Ana Vrljić
|
6:1, 6:3 |
| 5. | 06/04/2008 | Torhout | ITF |  Iveta Benešová
|
6:7(5), 6:1, 6:4 |
| 6. | 26/04/2009 | Changwon | ITF |  Junri Namigata
|
6:3, 6:1 |
| 7. | 27/09/2009 | Shrewsbury | ITF |  Katie O’Brien
|
6:3, 4:6, 6:3 |
| 8. | 14/02/2010 | Midland | ITF | Lucie Hradecká
|
5:7, 6:2, 6:3 |
| 9. | 06/06/2010 | Nottingham | ITF |  Carly Gullickson
|
6:2, 6:2 |
| 10. | 12/06/2011 | Nottingham | ITF | Petra Cetkovská
|
7:5, 6:3 |
| 11. | 16/06/2013 | Nottingham | ITF |  Tadeja Majerič
|
7:5, 7:6(7) |
Gra podwójna edytuj
| Data | Turniej | Kat. | Partnerka | Finalistki | Wynik | |
| 1. | 21/07/2002 | Valladolid | ITF |  Natacha Randriantefy
|
 Leanne Baker Manisha Malhotra
|
6:2, 6:3 |
| 2. | 28/27/2002 | Pampeluna | ITF | Kelly Liggan
|
Yvonne Doyle Susanne Trik
|
6:7(6), 7:6(1), 6:3 |
| 3. | 17/10/2004 | Sunderland | ITF | Jane O’Donoghue
|
 Eva Fislová Stanislava Hrozenská
|
6:1, 4:6, 6:2 |
| 4. | 25/09/2005 | Glasgow | ITF |  Margit Rüütel
|
Anne Keothavong Karen Paterson
|
6:3, 6:7(2), 6:2 |
Przypisy edytuj
- ↑ a b Paul Newman, Elena Baltacha: Tennis player who overcame chronic illness and back pain to reach world No 49 and spend 132 weeks as British No 1 [online], independent.co.uk, 6 maja 2014 [dostęp 2014-05-06] (ang.).
- ↑ Rafał Smoliński, Elena Baltacha walczy z chorobą nowotworową [online], sportowefakty.pl, 7 marca 2014 [dostęp 2014-03-07] (pol.).
- ↑ Elena Baltacha loses battle against liver cancer [online], LTA, 4 maja 2014 [dostęp 2014-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-09] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2014-03-07] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-03-07] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2014-03-07] (ang.).