Ryszard Doński
Ryszard Doński (ur. 4 maja 1923 w Warszawie, zm. 6 marca 1973 tamże) – polski dziennikarz i publicysta.
.jpg) Ryszard Doński, ok. 1970 | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 maja 1923 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 marca 1973 |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Rodzina edytuj
Syn Leona i Marii Władysławy z Gryniewiczów; żona Barbara Nawrocka-Dońska - pisarka, dziennikarka; córka Małgorzata Joanna Dońska-Olszko - absolwentka Wydziału Rehabilitacji Ruchowej Akademii Wychowania Fizycznego, wyróżniona czterokrotnie nagrodą rektorską. Dyrektor Zespołu Szkół nr 109 w Warszawie, ul.Białobrzeska 44. Stypendystka Fundacji Eisenhowera w Stanach Zjednoczonych. W 2010 roku otrzymała tytuł Honorowego Profesora Oświaty.
Życiorys edytuj
Rozpoczęte jeszcze podczas okupacji niemieckiej; Szkoła Wawelberga i Rotwanda, dyplom ukończenia Warszawa 1946; Wydział Łączności Politechniki Warszawskiej, inżynier, Warszawa 1950.
Po wyzwoleniu Warszawy w styczniu 1945 pomagał w uruchomieniu łączności telefonicznej na ówczesnej Poczcie Głównej w Warszawie przy ul. Nowogrodzkiej; tuż po studiach wyjechał na leczenie do Zakopanego, gdzie rozpoczął popularyzacje nauki pisząc artykuły do Trybuny Wolności, Sztandaru Młodych, Problemów, Miesięcznika Wiedza i Życie oraz współpracując z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi i Towarzystwem Wiedzy Powszechnej; w 1954 powrócił do Warszawy i nawiązał współpracę z Trybuną Ludu i Polskim Radiem; pracował w redakcji pisma Świat i Polska 1958-1960; Agencja Robotnicza 1960-1968, kierownik Biuletynu Wiedza i Technika (WiTAR) po jego utworzeniu; kierownik działu nauki i techniki tygodnika Perspektywy 1968-1970; redaktor naczelny miesięcznika Problemy 1970-1973.
Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich 1958-1973, założyciel i prezes Klubu Dziennikarzy Naukowych; założyciel i przewodniczący Klubu Nauki i Techniki przy SDP; współorganizator i wiceprezes Międzynarodowej Unii Dziennikarzy Naukowych w Strasburgu.
Nagrody edytuj
- nagroda Polskiej Akademii Nauk za popularyzacje polskiej nauki;
- nagroda Klubu Dziennikarzy Naukowych za popularyzacje nauki i techniki (1967, 1969);
- dwukrotnie nagroda w konkursie im. Bruno Winawera (1963, 1965);
- dyplom Naczelnej Organizacji Technicznej za osiągnięcia publicystyczne w upowszechnianiu postępu technicznego (1964);
- udział w zespołowej nagrodzie MON w dziedzinie publicystyki (1968);
- Dyplom Honorowy Międzynarodowej Organizacji Dziennikarzy w Pradze (1971);
- Złoty Krzyż Zasługi (1964),
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972).
Dodatkowo: liczne prace redakcyjne, korespondowanie i śledzenie na bieżąco światowej prasy naukowej w języku niemieckim, angielskim i francuskim. Prasa zagraniczna przychodziła na adres redakcyjny, a także domowy, co w owych czasach było ewenementem.
Własna publicystyka w wielu tytułach m.in. poczytna stała rubryka Perspektywy XXI wieku; artykuły popularnonaukowe w „Tygodniku Świat”, „Przeglądzie Kulturalnym” i „Nowej Kulturze”; współpraca z naczelną Redakcją Programów Oświatowych Polskiego Radia; do ostatnich dni pracował społecznie w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej, uczestnicząc m.in. w pracach przygotowawczych do II Kongresu Nauki Polskiej; obsługa dziennikarska konferencji naukowych; jako dziennikarz był korespondentem Światowych Kongresów Astronautycznych, jakie od lotu Jurija Gagarina odbywały się na świecie (Ateny, Paryż); w 1967 sam zorganizował w Warszawie z okazji 100-lecia urodzin Marii Skłodowskiej-Curie, zjazd najwybitniejszych na świecie popularyzatorów nauki jak m.in. Ritchie Calder i Thor Hayerdal; był jedynym zagranicznym dziennikarzem, który zwiedził Bajkonur; był także gościem Centrum Kosmicznego w Jodrel Banks w Wielkiej Brytanii, prowadzącego badania za pomocą echolokacji. Współautor dwóch powieści sensacyjnych Akcja Chirurg i Śmierć Czarnoksiężnika.
Spoczywa na Powązkach Wojskowych (kwatera 33A-2-5)[1].
Przypisy edytuj
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2018-05-24] (pol.).