Husajn ibn Talal, król Husajn I (arab. حسين بن طلال; ur. 14 listopada 1935 w Ammanie, zm. 7 lutego 1999 tamże) – król Jordanii z dynastii Haszymidów.

Husajn ibn Talal
حسين بن طلال
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
Król Jordanii
Okres

od 1952
do 1999

Poprzednik

Talal ibn Abd Allah

Następca

Abd Allah II ibn Husajn

Dane biograficzne
Dynastia

Haszymici

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1935
Amman

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1999
Amman

Ojciec

Talal ibn Abd Allah

Żona

Dinah Abdul Hamid,
Antoinette Avril Gardiner,
Alia, Noor

Dzieci

Alia, Abd Allah, Faisal, Zein, Aisha, Hayah, Ali, Hamza, Hashem, Iman, Raiyah

Odznaczenia
Wielki Mistrz Orderu Al-Husajna Ibn Alego (Jordania) Wielki Mistrz Orderu Odrodzenia (Jordania) Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Jordanii Wielka Wstęga Orderu Niepodległości (Jordania) Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Haszymitów (Jordania) Łańcuch Orderu Króla Abdulaziza al Sauda (Arabia Saudyjska) Order Al-Khalifa I klasy (Bahrajn) Order Domowy Korony Brunei Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Order Słonia (Dania) Łańcuch Orderu Nilu (Egipt) Order Salomona Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Łańcuch Narodowego Orderu Zasługi (Gwinea) Order Złotego Runa (Hiszpania) Krzyż Wielki Zasługi Wojskowej z Odznaką Czerwoną (Hiszpania) Łańcuch Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Łańcuch Wielkiego Orderu Haszymitów (Irak) Order Dwóch Rzek I klasy (Irak) Medal Koronacji Króla Fajsala II (Irak) Order Pahlawich I klasy (Iran) Order Chryzantemy (Japonia) Order Jugosłowiańskiej Gwiazdy (Jugosławia) Łańcuch Orderu Niepodległości (Katar) Łańcuch Orderu Mubaraka Wielkiego (Kuwejt) Order Zasługi Stopnia Specjalnego (Liban) Wielki Łańcuch Orderu Idrisa I (Królestwo Libii) Order Korony Królestwa (Malezja) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Krzyż Wielki Klasy Specjalnej Orderu Zasługi RFN Wielka Wstęga Orderu Umajjadów (Syria) Order Królewski Serafinów (Szwecja) Order Przyjaznych Chmur I Klasy (Tajwan) Wielka Wstęga Orderu Niepodległości (Tunezja) Order Złotej Ostrogi Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Królewski Łańcuch Wiktoriański (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Pro Merito Melitensi Wielki Łańcuch Orderu Sikatuny (Filipiny) Order Gwiazdy Rumuńskiej Philadelphia Liberty Medal

Zarys biografii edytuj

Najstarszy syn króla Jordanii Talala. Kształcił się w akademiach w Egipcie i Wielkiej Brytanii. Na czele państwa jordańskiego stał od 1952 (gdy objął tron po abdykacji chorego ojca) aż do śmierci w 1999. Uniezależnił się od wpływów Wielkiej Brytanii w 1956, kiedy włączył Legion Arabski (legion składał się z brytyjskich oficerów) do Jordańskich Sił Zbrojnych. W 1958 doprowadził do unii z Irakiem, tworząc krótkotrwałą Federację Arabską. Nie zdołał zapobiec stracie Zachodniego Brzegu Jordanu, utraconego podczas wojny sześciodniowej z Izraelem w 1967.

Doprowadził do likwidacji w 1970 baz Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP) innych zbrojnych formacji palestyńskich na terytorium Jordanii (wojna domowa znana jako Czarny Wrzesień). W 1988 zrezygnował z praw do Zachodniego Brzegu Jordanu na rzecz Palestyńczyków. W 1994 zawarł pokój z Izraelem. 4 lutego 1999 r. Hussein został przewieziony helikopterem na oddział intensywnej terapii w Centrum Medycznym Króla Husajna, na zachód od Ammanu. Później doniesiono, że był w śpiączce i był podłączony do aparatury podtrzymującej życie po tym, jak jego narządy zawiodły. Na zewnątrz Centrum Medycznego Króla Husajna w tłumie Jordańczyków, którzy czuwali tam od powrotu króla, podniósł się płacz żalu. Źródła pałacowe podały, że rodzina króla Husajna postanowiła nie wyłączać jego aparatu podtrzymującego życie, woląc pozwolić mu umrzeć w sposób naturalny. Telewizja jordańska podała w biuletynie informacyjnym w piątek (5 lutego 1999 r.) wieczorem, że król Husajn nadal znajduje się na intensywnej terapii. Prezenterzy telewizyjni ubierali się na czarno i emitowano programy o życiu króla. Zmarł 7 lutego 1999 roku o godzinie 11:43 na zawał serca. Królowa Noor i czterech z jego pięciu synów byli u jego boku[1][2]. W związku z jego śmiercią w Jordanii zarządzono trzy dni żałoby narodowej, a także zamknięto szkoły i wiele sklepów na znak szacunku[3]. Żałobę narodową ogłosiło kilka państw m.in. Zjednoczone Emiraty Arabskie (40 dni)[4][5], Egipt (3 dni)[6], Algieria (3 dni)[7], Oman (3 dni)[8], Syria (3 dni)[9], Jemen (3 dni)[5], Autonomia Palestyńska (3 dni)[5], Brazylia (3 dni)[10], Bangladesz (2 dni)[11], Kuwejt (2 dni)[5], Nepal (2 dni)[12], Indie (1 dzień)[13].

Małżeństwa i potomstwo edytuj

Jego pierwszą żoną została Dina Abd al-Hamid, księżniczka egipska. Ich ślub odbył się 19 kwietnia 1955; rozwiedli się rok później. Mieli córkę:

  • Alię (ur. 13 lutego 1956).

Po raz drugi ożenił się 25 maja 1961 z Antoinette Avril Gardiner, córką brytyjskiego pułkownika i doradcy w armii jordańskiej. Antoinette przyjęła imię Muna al-Husajn (Marzenie Husajna), ale nie nosiła tytułu królowej – jedynie tytuł księżnej. Para miała 4 dzieci:

24 grudnia 1972 poślubił Alię Baha ad-Din Tukan, Palestynkę, córkę jordańskiego dyplomaty. Zginęła ona w tajemniczych okolicznościach w katastrofie heliktoptera w 1977. Para miała 2 dzieci:

Jego czwartą żoną została 15 czerwca 1978 Amerykanka pochodzenia syryjskiego Elisabeth (Lisa) Halaby. Przyjęła ona imię: Nur al-Husajn (Światło Husajna). Para miała 4 dzieci:

Hobby edytuj

  • Król był krótkofalowcem. Znak wywoławczy, którym się posługiwał to: JY1.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj