Nur ad-Din al-Atasi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nur ad-Din al-Atasi
Ilustracja
W 1970
Pełne imię i nazwisko

Nur ad-Din Mustafa al-Atasi
نور الدين مصطفى الأتاسي

Data i miejsce urodzenia

1929
Hims

Data i miejsce śmierci

3 grudnia 1992
Paryż

Prezydent Arabskiej Republiki Syrii
Okres

od 25 lutego 1966
do 17 października 1970

Przynależność polityczna

Baas

Poprzednik

Amin al-Hafiz

Następca

Ahmad al-Chatib

premier Syrii
Okres

od 29 października 1968
do 17 października 1970

Przynależność polityczna

Baas

Poprzednik

Jusuf Zu'ajjin

Następca

Hafiz al-Asad

sekretarz regionalny syryjskiej Partii Baas
Okres

od marca 1966
do 13 listopada 1970

Przynależność polityczna

Baas

Poprzednik

Amin al-Hafiz

Następca

Hafiz al-Asad

Odznaczenia
Order Flagi Narodowej I klasy (KRLD)

Nur ad-Din Mustafa al-Atasi (arab. ‏نور الدين مصطفى الأتاسي‎; ur. 1929, zm. 3 grudnia 1992 w Paryżu) – syryjski polityk, prezydent Syrii w latach 1966-1970.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wywodził się z zamożnej sunnickiej rodziny posiadaczy ziemskich z regionu Hims. Z wykształcenia był lekarzem. W czasie wojny algierskiej był lekarzem w partyzanckim oddziale algierskim. Reprezentował radykalnie lewicowe i antyizraelskie poglądy[1].

Związany z partią Baas, pełnił różne stanowiska ministerialne po zamachu stanu w Syrii w 1963, który doprowadził do objęcia przez tę partię władzy w kraju. Po drugim zamachu stanu został prezydentem Syrii. Było to możliwe dzięki protekcji Salaha Dżadida, po zamachu stanu najpotężniejszej osoby w państwie. Podobnie jak al-Atasi był on zwolennikiem radykalnej lewicy. Dżadid uznał, że al-Atasi będzie najodpowiedniejszym kandydatem na głowę państwa, gdyż był, jak większość mieszkańców Syrii, sunnitą, w odróżnieniu od organizatorów przewrotu z 1966, alawitów[1].

9 czerwca 1967, w czasie wojny sześciodniowej, razem z ministrem spraw zagranicznych Ibrahimem Machusem udał się do Moskwy, by prosić o pomoc wojskową dla Syrii[2].

Urząd prezydencki stracił po zamachu stanu Hafiza al-Asada w 1970. Został wówczas aresztowany razem z Dżadidem i innymi jego zwolennikami[3]. Początkowo przebywał w areszcie domowym, następnie trafił do więzienia wojskowego i spędził w nim bez wyroku kolejne 22 lata. W 1992 trafił do szpitala w Damaszku, po czym, z uwagi na zły stan zdrowia, otrzymał zgodę na wyjazd na leczenie za granicę. Zmarł jednak na raka na krótko po wyjeździe na leczenie do Paryża[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b P. Seale, Asad of Syria. The Struggle for the Middle East, University of California Press, Berkeley-Los Angeles 1989, ISBN 0-520-06667-7, s. 106.
  2. P. Seale, Asad of Syria. The Struggle for the Middle East, University of California Press, Berkeley-Los Angeles 1989, ISBN 0-520-06667-7, s. 140.
  3. P. Seale, Asad of Syria. The Struggle for the Middle East, University of California Press, Berkeley-Los Angeles 1989, ISBN 0-520-06667-7, s. 164.
  4. Nureddin al-Atassi, 63; Former Syria President