najemca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

najemca (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[naˈjɛ̃mʦ̑a], AS[nai ̯mca], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba wynajmująca coś od kogoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Gminy zobowiązane wziąć pod swoje skrzydła biednych najemców[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) wynajmujący
hiperonimy:
(1.1) użytkownik
hiponimy:
(1.1) lokator, sublokator, podnajemca
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. najem m, najemność ż, najemnictwo n, najemnik m, najmita m, najmitka ż, najemnica ż
forma żeńska najemczyni ż
czas. najmować ndk.
przym. najemny, najemniczy, najmowy
przysł. najemnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Polityka, nr 02.05 (5), Warszawa, 2005 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.