Le Bardo
Le Bardo
الباردو | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 36°48′N 10°8′E / 36.800°N 10.133°E | |
| Država |  Tunis
|
| Vilajet | Tunis |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Mounir Tlili |
| Površina | |
| - Ukupna | 15 km²[1] |
| Visina | 50[2] |
| Stanovništvo (2018.) | |
| - Grad | 71,961[2] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC) |
| Poštanski broj | 2000 |
| Karta | |
  Le Bardo Pozicija Barde u Tunisu | |
Le Bardo (arapski: الباردو) je grad i općina od 71,961 stanovnika[2] na sjeveru Tunisa u Vilajetu Tunis.
Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
Bardo leži udaljen samo 4 km istočno od centra glavnog grada, pa je zapravo dio metropole zvane Veliki Tunis.
Historija[uredi | uredi kod]
Prvu palaču sa velikim parkom u tadašnjoj dalekoj periferiji podigli su Hafsidski kalifi u 15. vijeku.[3] Upravo zbog tog parka lokalitet je dobio ime Bardo (od iskrivljenog španjolskog prado, dosl. livada, park). Zbog stilskih karakteristika pretpostavlja se da su palaču i vrt gradili izbjegli Moriski koji su govorili španjolski. Kad su Osmanlije zavladale Tunisom njihovi begovi dogradili su palaču i nastavili je koristiti kao svoju rezidenciju.[3]
Kvart je pravu ekspanziju doživio dolaskom Husainida na vlast, jer je ta dinastija u periodu 1705. - 1957. dala čak 19 begova. Mnogi od njih podigli su svoje rezidencije upravo u Bardu[1], pa je on postao politički, intelektualni i religijski centar Tunisa.
U jednoj od palača Ksar Saïd je 1881. sklopljen ugovor kojim je Tunis stavljen pod Francuski protektorat.
U staroj begovskoj palači se od 1888 nalazi arheološki muzej koji se ispočetka zvao Alaoui, a tek od 1956. se zove Musée national du Bardo.[3]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 „Dans la Tunisie du XIXe siècle, les splendeurs méconnues des palais beylicaux au Bardo...” (francuski). TheHuffingtonPost International. Arhivirano iz originala na datum 2019-03-31. Pristupljeno 24. 11. 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Tunisia, Republic of Tunisia” (engleski). City population. Pristupljeno 19. 11. 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 „Palais du Bardo” (francuski). Palais Ottomans. Pristupljeno 24. 11. 2019.
