ภาษาอาหรับซิรวาน
| ภาษาอาหรับซิรวาน | |
|---|---|
| ประเทศที่มีการพูด | อาเซอร์ไบจาน, ดาเกสตาน (รัสเซีย) |
| ภูมิภาค | เทือกเขาคอเคซัส |
| สูญแล้ว | ประมาณพุทธศตวรรษที่ 24 |
| ตระกูลภาษา | |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | – |
ภาษาอาหรับซิรวาน (Shirvani Arabic) เป็นสำเนียงของภาษาอาหรับที่เคยใช้พูดในบริเวณที่เป็นตอนกลางและตะวันตกเฉียงเหนือของอาเซอร์ไบจานในปัจจุบัน (ในสมัยก่อนเรียกซิรวาน) และดาเกสตาน (ทางภาคใต้ของรัสเซีย) ภาษาอาหรับที่ใช้พูดในบริเวณนี้เป็นผลมาจากการแผ่ขยายของศาสนาอิสลามมาจากเทือกเขาคอเคซัสใต้เมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 13 ซึ่งทำให้มีชาวอาหรับเข้ามาตั้งหลักแหล่งทั้งเป็นกองทหาร พ่อค้าจากซีเรีย และแบกแดดซึ่งใช้ภาษาอาหรับเป็นภาษาราชการ ต่อมาบทบาทของภาษาอาหรับได้ลดลงเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 18 หลังจากกาหลิบเลื่อมอำนาจลง และถูกแทนที่ด้วยภาษาเปอร์เซีย ภาษาตัต และภาษาอาเซอรี กลุ่มของชาวอาหรับ (ส่วนใหญ่มาจากเยเมน) อพยพต่อไปเข้าสู่ทางใต้ของดาเกสตาน [1]หลักฐานสุดท้ายที่บ่งบอกถึงการเหลืออยู่ของภาษาอาหรับซิรวาน อยู่ในงานเขียนของนักประวัติศาสตร์ชาวอาเซอรี Abbasgulu Bakikhanov ที่กล่าวว่าชาวอาหรับซิรวานพูดภาษาอาหรับที่เป็นสำเนียงต่างออกไป [2] เมื่อ พ.ศ. 2383 ภาษาอาหรับยังคงใช้พูดในดาเกสตาน จนถึง พ.ศ. 2463 ในฐานะภาษาที่สองหรือสามในกลุ่มขุนนางโดยใช้ในวรรณคดี ภาษาเขียน และการเมือง [3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Anna Zelkina. The Arabic Linguistic and Cultural Tradition in Dagestan: an Historical Overview.
- ↑ Golestan-i Iram by Abbasgulu Bakikhanov
- ↑ Literatures of the North Caucasus and Dagestan by L.G.Golubeva et al.