Με αφορμή το υβριστικό και γεμάτο ανακρίβειες Δελτίο Τύπου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ) θέλουμε, προς αποκατάσταση της αλήθειας, να διευκρινίσουμε τα εξής:

Την 27/2/2006 ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος και ο Γενικός Γραμματέας της ΟΤΟΕ, συνοδευόμενοι από περισσότερα από τριάντα στελέχη-μέλη της ΟΤΟΕ, μεταξύ των οποίων και εκπροσώπους του Συλλόγου Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδος, καθώς και τηλεοπτικά συνεργεία, εισέβαλαν, με τη σύμπραξη ή ανοχή του προσωπικού ασφαλείας της Τράπεζας, στο δεύτερο όροφο του κτηρίου, την ώρα που συνεδρίαζε το Γενικό Συμβούλιο της Τράπεζας.

Στη συνέχεια, υπό την απειλή βιαίας εισόδου στην αίθουσα Συνεδριάσεων του Συμβουλίου, υποχρέωσαν τον Διοικητή να διακόψει τη Συνεδρίαση και να δεχθεί τα τρία υψηλόβαθμα στελέχη της ΟΤΟΕ στο Γραφείο του προκειμένου να απαντήσει στα ερωτήματά τους σχετικά με τη θέση της Τράπεζας της Ελλάδος στο ζήτημα της υπογραφής κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Ο Διοικητής ενημέρωσε την ηγεσία της ΟΤΟΕ ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι αναρμόδια να παρέμβει σε θέματα όπως αυτό που θέτει η ΟΤΟΕ προς την Ελληνική Ένωση Τραπεζών, της οποίας άλλωστε η Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι μέλος.

Το παραπάνω αιφνιδιαστικό ομαδικό διάβημα της ΟΤΟΕ δεν συνιστά, βέβαια, περίπτωση συνήθους, με όρους νομιμότητας και ευπρέπειας, αιτήματος για συνάντηση. Σε τέτοια αιτήματα η Τράπεζα της Ελλάδος και ο Διοικητής της ανταποκρίνονται πάντοτε πρόθυμα και άμεσα.

Αλλά ούτε τα περί πειθαρχικής δίωξης των υπευθύνων της Ασφάλειας της Τράπεζας ευσταθούν. Το ακριβές είναι ότι οι δύο υπάλληλοι, που είχαν τοποθετηθεί ως προϊστάμενοι των Υπηρεσιών Ασφαλείας της Τράπεζας (ένας Υποδιευθυντής και ένας Εντεταλμένος Τμηματάρχης), μετατέθηκαν σε απολύτως ισότιμες θέσεις άλλων υπηρεσιακών μονάδων της Τράπεζας. Η άμεση μετακίνηση των δύο στελεχών της Υπηρεσίας Ασφάλειας δεν συνιστά ποινή, ούτε πρέπει να εκληφθεί ως κρίση ότι αδυνατούν να εκτελέσουν άλλα, διαφορετικής φύσεως, καθήκοντα, που δεν έχουν σχέση με την Ασφάλεια. Αποτελεί ορθή και νόμιμη πράξη εσωτερικής διοίκησης, με σκοπό την αποτροπή ανάλογων συμπεριφορών του προσωπικού Ασφαλείας στο μέλλον και άρση της διαπιστούμενης αναποτελεσματικότητας στην εκτέλεση των συγκεκριμένων καθηκόντων.