Anet Bleich schreef de eerste biografie van Joop den Uyl. Aan de hand van archiefmateriaal (waaronder nog niet eerder vrijgegeven delen van het persoonlijke archief van Den Uyl) en interviews met betrokkenen brengt zij het leven en de politieke loopbaan van de vroegere socialistische premier in kaart. Zij onthult ook enkele nieuwe gegevens over de politicus. Zo bleek hij als (zeer) jonge man uiterst rechtse sympathieën te hebben gehad. Ook komen nieuwe verwikkelingen rond de Lockheedaffaire aan het licht, evenals vele details over de relatie tussen Den Uyl, Van Agt en Lubbers. Den Uyl was minister-president van Nederland van 1973 tot 1977. Bleich schetst een subtiel, kleurrijk portret van Joop den Uyl, die van een tobberige, streng gereformeerde jonge idealist uitgroeide tot het symbool van de jaren zestig in Nederland. De socialistische politicus was in zijn tijd en ver daarna een controversiële figuur, die zowel bewondering als haat opriep. Hij hield van debatteren en van literatuur. Hij was een toegewijde, zij het meestal afwezige huisvader. Hij was vermoeiend en onvermoeibaar. Maar bovenal was hij een democraat die de politiek dicht bij de mensen wilde brengen.
