Ποια ήταν τα υλικά που έφτιαχναν τους οικογενειακούς δεσμούς στο παρελθόν και πώς άλλαζαν στον χρόνο; Πώς διατύπωναν οι άνθρωποι τα ιδιαίτερα συναισθήματα και τις αξίες της οικογενειακής ζωής και ποιες ήταν οι προσδοκίες που αυτές γεννούσαν; Πώς εξαρτούσαν τα υλικά τους συμφέροντα από τις ηθικές και συναισθηματικές τους ανάγκες και -αντίστροφα- πώς τις ικανοποιούσαν και τις εξάλλασσαν με ποικίλες υλικές παροχές; Τι εννοούσαν όταν δήλωναν ότι το αίσθημα των οικογενειακών δεσμών είναι αδιαπραγμάτευτο; Γιατί, από την άλλη μεριά, η οικογενειακή αγάπη δεν οδηγούσε μόνο σε φροντίδα και ανιδιοτελή προσφορά, αλλά και σε απαγορεύσεις, απογοητεύσεις και καταπίεση; Πώς, τελικά, το "αίμα δεν γινόταν ποτέ νερό";
Στο βιβλίο αυτό, αφιερωμένο στην πολιτισμική συγκρότηση των οικογενειακών δεσμών στην αστική Ελλάδα από το 1850 έως το 1930, οι απαντήσεις δίνονται από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές και τις πρωταγωνίστριες της ιστορικής δράσης. Αξιοποιώντας πλούσιες ιδιωτικές αλληλογραφίες, αφουγκραζόμαστε τη φωνή ανδρών και γυναικών κάθε ηλικίας: πατέρων και μητέρων, γιων και θυγατέρων, αδερφών, ερωτικών συντρόφων και συζύγων. "Στον τροπικό της γραφής" διασταυρώνονται η ιστορία της οικογένειας και του φύλου με την ιστορία των συναισθημάτων και τους αυτοβιογραφικούς λόγους. Είναι ένας τόπος στον οποίο οι άνθρωποι στοχάζονται για τον εαυτό τους, τις σχέσεις τους με τους άλλους και τον κόσμο που τους περιβάλλει, ενώ οργανώνουν αδιάκοπα, συναισθηματικά και αξιακά, την ατομική και οικογενειακή τους δράση.
Η Δήμητρα Βασιλειάδου σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Νεότερη Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Εκεί εκπονεί σήμερα τη διδακτορική της διατριβή, με τίτλο "Οικείες Σχέσεις: Αστική οικογένεια και οικιακός χώρος στην Αθήνα στο γύρισμα του 20ού αιώνα". Έχει ασχοληθεί ερευνητικά με την ιστορία της οικογένειας και των αστικών στρωμάτων, την ιστορία του φύλου και των γυναικών και, τέλος, με τη δημόσια κοινωνικότητα και τις αστικές εθελοντικές συσσωματώσεις.
