Ο Τρούμαν Καπότε δεν είχε μοχθήσει για να κατακτήσει την τέχνη της επιστολογραφίας. Είχε ένα φυσικό χάρισμα. Έγραφε στους φίλους του όπως μιλούσε, χωρίς περιορισμούς, αναστολές ή περιττές ευγένειες, και έβαζε στα γράμματά του ολόκληρη τη ζωή του -τις λύπες, τις χαρές του, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του, νέα από το χώρο της τέχνης και φυσικά διάφορα κουτσομπολιά, τα οποία ο Καπότε λάτρευε και να λέει και να ακούει.
Οι επιστολές που περιλαμβάνονται στη νέα αυτή έκδοση συνιστούν ένα είδος αυτοβιογραφίας αφού τις γράφει ο Τρούμαν Καπότε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του: από τα πρώτα ανέμελα και γεμάτα ενθουσιασμό χρόνια στη λογοτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης μέχρι τα ταξίδια του στην Ευρώπη, και από την αφοσίωσή του στην έρευνα για τη συγγραφή του περίφημου Εν ψυχρώ μέχρι τις καταχρήσεις της δεκαετίας του '80. Ανάμεσα στην πρώτη επιστολή και στο τελευταίο τηλεγράφημα περικλείεται ένας κόσμος γοητείας, ηδονής και διασκέδασης. Μέσα από την παρέλαση αστραφτερών προσωπικοτήτων (ο Ζαν Κοκτό, η Κολέτ, η Γκρέτα Γκάρμπο, ο Όρσον Γουέλς και πολλοί άλλοι), τα τρελά πάρτι του Μπροντγουέι και τις στιγμές της συγγραφικής δημιουργίας, η Αλληλογραφία του Τρούμαν Καπότε προσφέρει ένα αποκαλυπτικό πορτρέτο όχι μόνο του θρυλικού συγγραφέα, αλλά και μιας ολόκληρης εποχής.
Ο Τρούμαν Καπότε (1924-1984) γεννήθηκε ως Τρούμαν Στρέκφας Πέρσονς στη Νέα Ορλεάνη και μεγάλωσε στο Μόνροβιλ της Αλαμπάμα. Μαζί με την Κάρσον ΜακΚάλλερς, τη Γιουντόρα Γουέλτυ, τον Γουίλλιαμ Φόκνερ, εκπροσωπεί (με τον δικό του εκκεντρικό τρόπο) τη λογοτεχνία του αμερικανικού Νότου. Μάλιστα, στο περίφημο μυθιστόρημα της Χάρπερ Λι "To Kill a Mockingbird" (Ελληνική απόδοση: "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" εκδόσεις Bell, 1984, 2005) ο χαρακτήρας του νεαρού, ιδιόρρυθμου Ντιλ είναι εμπνευσμένος από τον Καπότε. Η λογοτεχνική του καριέρα άρχισε όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου μέσα σε λίγο καιρό είχε γίνει σχεδόν διάσημος: τόσο για τα διηγήματά του όσο και για το παράξενο ντύσιμό του. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Άλλες φωνές, άλλοι τόποι", κυκλοφόρησε το 1948 και προκάλεσε σκάνδαλο γιατί έθιγε το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας (που ήταν τότε ταμπού). Στη συνέχεια, ο Καπότε ταξίδεψε στην Ευρώπη, εξέδωσε μια συλλογή διηγημάτων και κατάφερε να γίνει εκ των ων ουκ άνευ στα πάρτι και των δύο ηπείρων. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Η άρπα από χορτάρι" (1951), και το "Πρόγευμα στο Τίφφανυς" (1958), που εξυμνεί την πόλη της Νέας Υόρκης και τη ζωή έξω από τους κοινωνικούς θεσμούς. Η ενασχόληση του Καπότε με τη δημοσιογραφία κατέληξε στο μυθιστόρημα-ρεπορτάζ "Εν ψυχρώ", το οποίο εμπνεύστηκε από ένα ειδεχθές έγκλημα που συνέβη στο Κάνσας. Όπως γράφουν οι κριτικοί και οι βιογράφοι του (όπως ο Τζόσεφ Γουολτμέιρ και ο Τζόρτζ Πλίμπτον), ο Τρούμαν Καπότε ήταν "ένας Νότιος, γοτθικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και γλεντζές". Αυτό τα λέει όλα.
