PROJEKT SPRAWOZDANIA zawierający zalecenia dla Komisji w sprawie funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego

zawierający zalecenia dla Komisji w sprawie funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego

(2007/2238(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając drugą dyrektywę Rady 77/91/EWG z dnia 31 stycznia 1977 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek, w rozumieniu artykułu 58 akapit 2 Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności, dla ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich w zakresie tworzenia spółki akcyjnej oraz utrzymania i zmian jej kapitału[1],

–   uwzględniając czwartą dyrektywę Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek[2],

–   uwzględniając siódmą dyrektywę Rady 83/349/EWG z dnia 13 czerwca 1983 r. w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych[3],

–   uwzględniając dyrektywę Rady 86/635/EWG z dnia 8 grudnia 1986 r. w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych[4],

–   uwzględniając dyrektywę Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów[5],

–   uwzględniając dyrektywę 2001/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w zakresie zasad oceny rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, a także banków i innych instytucji finansowych[6],

–   uwzględniając dyrektywę 2001/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 stycznia 2002 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), w celu uregulowania działalności spółek zarządzających i uproszczonych prospektów emisyjnych[7],

–   uwzględniając dyrektywę 2001/108/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 stycznia 2002 r. zmieniającą dyrektywę Rady 85/611/EWG w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), w zakresie inwestycji UCITS[8],

–   uwzględniając dyrektywę 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. w sprawie sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość[9],

–   uwzględniając dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku)[10],

–   uwzględniając dyrektywę 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami[11] (dyrektywa w sprawie funduszy emerytalnych),

–   uwzględniając dyrektywę 2003/51/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, banków i innych instytucji finansowych oraz zakładów ubezpieczeń[12],

–   uwzględniając dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych[13],

–   uwzględniając dyrektywę 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia[14],

–   uwzględniając dyrektywę 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych[15],

–   uwzględniając dyrektywę Komisji 2006/73/WE z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzającą środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwa inwestycyjne oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy[16] (dyrektywa MiFID II),

–   uwzględniając dyrektywę 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym[17],

–   uwzględniając dyrektywę 2005/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 2005 r. ustanawiającą nową strukturę organizacyjną komitetów w sektorze usług finansowych[18],

–   uwzględniając dyrektywę 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu[19],

–   uwzględniając dyrektywę 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (wersja przeredagowana)³ (dyrektywa w sprawie wymogów kapitałowych),

–   uwzględniając dyrektywę 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (wersja przeredagowana)⁴ (dyrektywa w sprawie adekwatności kapitałowej),

–   uwzględniając dyrektywę 2007/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie wykonywania niektórych praw akcjonariuszy spółek notowanych na rynku regulowanym[20],

–   uwzględniając wniosek Komisji dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i asekuracyjnej (Solvency II) (COM(2008)0119) (wniosek dotyczący Solvency II),

–   uwzględniając komunikat Komisji pt. „Usuwanie przeszkód w transgranicznych inwestycjach funduszy venture capital” (COM (2007)0853),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie funduszy hedgingowych i instrumentów pochodnych[21],

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 kwietnia 2006[22] r. w sprawie zarządzania aktywami i z dnia 13 grudnia 2007 r. w sprawie zarządzania aktywami II[23],

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie Białej księgi[24] na temat polityki w dziedzinie usług finansowych na lata 2005-2010 (2006/2270(INI)), a w szczególności jej pkt 19,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie zintegrowanych wytycznych dotyczących wzrostu i zatrudnienia (część: ogólne wytyczne dla polityk gospodarczych państw członkowskich i Wspólnoty): rozpoczęcie nowego cyklu (2008-2010)[25],

–   mając na uwadze „Cele i zasady regulacji papierów wartościowych” Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO) z 2003 r., które obejmują m.in. zasady sprzedaży zbiorowych systemów inwestycyjnych, w tym funduszy hedgingowych,

–   mając na uwadze analizę departamentu ds. polityki gospodarczej i naukowej Parlamentu Europejskiego na temat funduszy hedgingowych: „Przejrzystość i konflikt interesów” z grudnia 2007 r.,

–   mając na uwadze standardy w zakresie najlepszych praktyk określone przez grupę roboczą ds. funduszy hedgingowych w dniu 22 stycznia 2008 r., a także późniejsze ustanowienie rady ds. standardów funduszy hedgingowych działającej w charakterze strażnika tych standardów,

–   uwzględniając artykuł 192 akapit drugi traktatu WE,

–   uwzględniając art. 39 oraz art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie Komisji Prawnej i Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0338/2008),

A.  mając na uwadze, że istnieją obecnie krajowe i unijne uregulowania dotyczące rynków finansowych, które bezpośrednio lub pośrednio mają zastosowanie do działalności funduszy hedgingowych i działalności na niepublicznym rynku kapitałowym, choć nie wyłącznie do nich,

B.   mając na uwadze, że państwa członkowskie i Komisja powinny zapewnić spójne wdrożenie i zastosowanie tego rozporządzenia; mając na uwadze, że wszelkie dalsze dostosowania do obowiązującego prawodawstwa powinny podlegać odpowiedniej analizie zysków i strat i nie powinny mieć charakteru dyskryminacyjnego,

C.  mając na uwadze, że Komisja nie zareagowała pozytywnie na wszystkie aspekty wcześniejszych wezwań Parlamentu, łącznie z tymi zawartymi w przywołanych powyżej rezolucjach z dnia 15 stycznia 2004 r., 27 kwietnia 2006 r., 11 lipca 2007 r. i 13 grudnia 2007 r.,

D.  mając na uwadze, że fundusze hedgingowe i inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym bardzo się od siebie różnią i nie ma też ich jednoznacznej definicji, ale oba stanowią instrumenty inwestycyjne wykorzystywane raczej przez konsumentów dysponujących większą siłą nabywczą niż przeciętnych konsumentów; mając na uwadze, że nie można potraktować ich jako pojedynczej kategorii na potrzeby uregulowania odnoszącego się do określonego produktu,

E.   mając na uwadze, że fundusze hedgingowe oraz inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym to alternatywne instrumenty inwestycyjne odgrywające coraz ważniejszą rolę, zajmujące nie tylko znaczne i stale wzrastające miejsce w aktywach zarządzanych na świecie ogółem, ale również zwiększające efektywność rynków finansowych poprzez tworzenie nowych możliwości inwestycyjnych,

F    mając na uwadze, że na długo przed obecnym kryzysem finansowym kilka instytucji światowych, europejskich i krajowych zanalizowało potencjalne obawy w odniesieniu do funduszy hedgingowych i niepublicznych rynków kapitałowych dotyczące stabilności finansowej, standardów zarządzania ryzykiem, nadmiernego zadłużenia (w stosunku do wartości aktywów ogółem) oraz wyceny niepłynnych i złożonych instrumentów finansowych,

G.  mając na uwadze, że analiza przeprowadzona przez Forum Stabilności Finansowej w 2007 r. wykazała, że w kwestii stabilności finansowej najlepiej zareagowano poprzez wzmocniony nadzór wszystkich podmiotów,

H.  mając na uwadze, że w sprawozdaniu na temat globalnej stabilności finansowej z kwietnia 2008 Międzynarodowego Funduszu Walutowego stwierdzono „ogólną niezdolność do docenienia rozmiarów dźwigni finansowej zastosowanej przez wiele instytucji – banki, ubezpieczycieli obligacji, podmioty finansowane przez rząd, fundusze hedgingowe – oraz ryzyka niekontrolowanej korekty”,

I.    mając na uwadze, że urzeczywistnienie strategii lizbońskiej wymaga długoterminowych inwestycji we wzrost i zatrudnienie,

J.    mając na uwadze, że takie długoterminowe inwestycje wymagają dobrze funkcjonujących rynków finansowych w UE i na świecie, przyczyniających się do tworzenia gospodarki realnej, którą można zrealizować tylko poprzez zapewnienie obecności w UE konkurencyjnego i innowacyjnego sektora finansowego,

K.  mając na uwadze, że w wielu przypadkach fundusze hedgingowe i niepubliczne rynki kapitałowe zapewniają płynność, wspierają dywersyfikację i zwiększają wydajność rynku poprzez tworzenie popytu na produkty innowacyjne i pomoc w ustalaniu cen,

L.   mając na uwadze, że stabilność finansowa wymaga także lepszej współpracy w zakresie nadzoru, w tym na szczeblu światowym, co logicznie rzecz biorąc wymaga ustawicznego ulepszania obecnych ustaleń UE w zakresie nadzoru, łącznie z regularną wymianą informacji i zwiększoną przejrzystością inwestorów instytucjonalnych,

M.  mając na uwadze, że Komisja powinna dokonać analizy możliwości całościowego poddania regulacji podmiotów rynkowych spoza granic Unii;

N.  mając na uwadze, że dla zapewnienia istnienia takich dobrze funkcjonujących i stabilnych rynków finansowych oraz dla wspierania konkurencji między uczestnikami rynku i produktami kluczowe są odpowiednie poziomy przejrzystości dla inwestorów i organów nadzorczych,

O.  mając na uwadze, że Komisja powinna zbadać i przeanalizować skutki działań funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego oraz rozważyć zaproponowanie dyrektywy w sprawie minimalnych przepisów dotyczących przejrzystości w zakresie sposobu finansowania inwestycji w przyszłości, zarządzania ryzykiem, metod oceny, kwalifikacji zarządzających i ewentualnych konfliktów interesów, a także ujawnienia struktury własności i rejestracji funduszy hedgingowych,

P.   jest zdania, że żeby zaspokoić potrzebę monitorowania działalności na rynku dla celów nadzorczych, należy – bez nadmiernych obciążeń – udostępnić właściwym organom nadzorczym informacje o ryzyku funduszy hedgingowych i operacjach kredytowych,

Q.  mając na względzie uzyskanie większej przejrzystości oczekuje od sektora funduszy dalszego rozwoju wiążących środków w zakresie ładu korporacyjnego ogłaszanych również publicznie; domaga się ulepszenia mechanizmów kontroli,

R.   mając na uwadze, że państwa członkowskie powinny zastosować najlepsze praktyki, aby zagwarantować, że nabyte przez pracowników uprawnienia do emerytury pracowniczej są zabezpieczone na wypadek ogłoszenia upadłości,

S.   mając na uwadze, że Komisja winna rozważyć zawarcie w definicji zasady „ostrożnego inwestora”, gdy zasada ta ujęta jest w obowiązującym prawodawstwie wspólnotowym, dotyczącego inwestorów wymogu sprawdzenia, czy alternatywne fundusze inwestycyjne, w które inwestują, stosują się do odpowiednich przepisów prawa oraz norm właściwego postępowania ustanowionych przez branżę,

T.   mając na uwadze, że obecne zróżnicowanie definicji pojęcia „inwestycja prywatna” w państwach członkowskich stanowi przeszkodę dla rynku wewnętrznego i zachęca do przenoszenia produktów wysokiego ryzyka na rynek detaliczny,

U.  mając na uwadze, że dla kodeksów postępowania powinno się utworzyć stronę internetową funkcjonującą na zasadzie punktu kompleksowej obsługi, obejmującą rejestr tych podmiotów, które stosują postanowienia, ujawniane przez nie informacje oraz wyjaśnienia przyczyn niezgodności z tymi postanowieniami; zauważa, że przyczyny niezgodności z postanowieniami mogą być również narzędziem edukacji; mając na uwadze, że strona internetowa winna być utworzona dla UE i propagowana na forum międzynarodowym,

V.  mając na uwadze, że w sprawozdaniu na temat globalnej stabilności finansowej z kwietnia 2008 Międzynarodowego Funduszu Walutowego ostrzeżono, że „rynek długów korporacyjnych zdaje się podatny na zakłócenia, jako że stopy procentowe rosną zarówno ze względu na czynniki makroekonomiczne, jak i strukturalne”,

W. mając na uwadze, że niedawny wzrost liczby transakcji na niepublicznym rynku kapitałowym spowodował znaczny wzrost liczby pracowników, których miejsca pracy są ostatecznie kontrolowane przez fundusze kapitałowe, a zatem należy uwzględnić istniejące przepisy krajowe w zakresie zatrudnienia, jak również wspólnotowe prawo w zakresie zatrudnienia (w szczególności dyrektywa 2001/23/WE), które powstawało w innych okolicznościach, mając na uwadze, że krajowe i wspólnotowe prawo w zakresie zatrudnienia powinno mieć zastosowanie na zasadach niedyskryminacyjnych, łącznie ze sprawiedliwym i właściwym traktowaniem wszystkich podmiotów gospodarczych z porównywalnymi zobowiązaniami wobec pracowników,

X.  zwraca uwagę, że w wielu systemach prawnych fundusze inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym i fundusze hedgingowe, które posiadają i kontrolują przedsiębiorstwa, nie są postrzegane jako pracodawcy i w związku z tym są zwolnione z zobowiązań prawnych spoczywających na pracodawcach,

Y.  mając na uwadze, że w przypadku ekstremalnego zadłużenia spółki wykazują wyższy profil ryzyka,

Z.   mając na uwadze, że, podobnie jak w przypadku innych podmiotów, możliwe są konflikty interesów wynikające bądź z modelu działalności niepublicznego rynku kapitałowego czy funduszu hedgingowego, bądź ze stosunków między takimi instrumentami a innymi uczestnikami rynków finansowych; wysiłki na rzecz poprawy istniejących przepisów UE nie powinny się ograniczać wyłącznie do funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznych rynkach kapitałowych i powinny być zgodne z ogólnymi normami, takimi jak zasady IOSCO dotyczące zarządzania konfliktami interesów przez zbiorowe systemy inwestycyjne i pośredników rynkowych,

AA. mając na uwadze, że systemy wynagrodzeń dla menadżerów funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym mogą stwarzać niewłaściwe zachęty, które doprowadzą do nieodpowiedzialnego podejmowania ryzyka,

AB. mając na uwadze, że fundusze hedgingowe były wśród inwestorów dokonujących inwestycji w wysoce złożone produkty strukturyzowane, których dotknął kryzys kredytowy, co spowodowało, że tak jak inni inwestorzy, poniosły one straty,

AC. mając na uwadze konieczność zminimalizowania ryzyka kolejnych kryzysów finansowych oraz istnienie silnych wzajemnych relacji między rynkami i między uczestnikami rynku, a także konieczność ustanowienia równych reguł gry ponad granicami oraz wśród uczestników rynków regulowanych i nieregulowanych, przygotowywany jest szereg inicjatyw na szczeblu UE i globalnym, w tym przegląd dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych i wymogów adekwatności kapitałowej oraz wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie kredytowych agencji ratingowych, w celu zapewnienia spójniejszych i bardziej ujednoliconych uregulowań prawnych we wszystkich dziedzinach,

AD. mając na uwadze, że uregulowanie oparte na zasadach stanowi właściwe podejście do regulacji rynków finansowych, ponieważ jest w stanie bardziej nadążać za zmianami na rynku,

AE. mając na uwadze potrzebę działania na szczeblu UE w oparciu o siedem następujących zasad dotyczących instytucji finansowych i rynków:

- zakres regulacji: celem określenia wszelkich luk w regulacjach należy dokonać przeglądu istniejących przepisów wspólnotowych; należy dokonać przeglądu krajowych wersji regulacji i powinno się promować harmonizację, na przykład poprzez kolegia nadzorcze lub w inny sposób; należy dążyć do zgodności i współpracy na szczeblu międzynarodowym;

- kapitał: wymogi kapitałowe powinny obowiązywać wszystkie instytucje finansowe i odzwierciedlać ryzyko związane z rodzajem działalności, zagrożenia i kontrolę ryzyka; należy wziąć pod uwagę dłuższe perspektywy płynności;

- inicjacja i dystrybucja: celem osiągnięcia większej spójności interesów inwestorów i inicjatorów inicjatorzy powinni z reguły zachować ryzyko w odniesieniu do produktów podlegających sekurytyzacji, posiadając znaczny udział w produkcie; powinno się ujawniać poziom udziałów inicjatorów w produktach kredytowych; jako rozwiązanie alternatywne dla zachowania ryzyka należy przeanalizować inne środki wiążące interesy inwestorów z interesami inicjatorów;

- rachunkowość: należy wziąć pod uwagę technikę usprawniającą, aby zrównoważyć procykliczne skutki rachunkowości opartej na wartości godziwej;

- rating: celem zwiększenia przejrzystości i zrozumienia na rynku ratingowym, kredytowe agencje ratingowe powinny przyjąć kodeksy postępowania w odniesieniu do czytelności założeń, złożoności produktów i praktyk biznesowych; należy rozwiązać kwestię konfliktu interesów; niezamówiony rating należy skategoryzować niezależnie i nie powinien być on stosowany jako środek nacisku celem osiągnięcia interesów biznesowych;

- handel instrumentami pochodnymi: należy promować otwarty i przejrzysty handel instrumentami pochodnymi na giełdzie i nie tylko;

- długoterminowe: pakiety wynagrodzeń powinny być połączone z wynikami długoterminowymi, odzwierciedlającymi zarówno straty, jak i zyski;

AF. mając na uwadze, że takie działania dostarczyłyby uniwersalnej i całościowej podstawy prawnej obejmującej wszystkie instytucje finansowe przekraczające pewną wielkość z uwzględnieniem międzynarodowych praktyk nadzorczych i regulacyjnych,

1.  zwraca się do Komisji o przedłożenie Parlamentowi do końca 2008 r., na podstawie art. 44, art. 47 ust. 2 lub art. 95 traktatu UE, wniosku legislacyjnego lub wniosków obejmujących wszystkich właściwych operatorów i uczestników rynków finansowych, łącznie z funduszami hedgingowymi i niepublicznym rynkiem kapitałowym, odpowiadających siedmiu zasadom wyszczególnionym w punkcie preambuły AE oraz zgodnych z poniższymi szczegółowymi zaleceniami;

2.  stwierdza, że zalecenia te są zgodne z zasadą pomocniczości i z podstawowymi prawami obywateli;

3.  uważa, że skutki finansowe żądanego wniosku (wniosków) muszą być pokryte ze środków przeznaczonych w budżecie UE;

4.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji, a także szczegółowych zaleceń przedstawionych w załączniku Komisji i Radzie oraz parlamentom i rządom państw członkowskich.

• [1]       Dz.U. L 26 z 31.1.1977, s. 1.
• [2]       Dz.U. L 222 z 14.8.1978, s. 11.
• [3]       Dz.U. L 193 z 18.7.1983, s. 1.
• [4]       Dz.U. L 372 z 31.12.1986, s. 1.
• [5]       Dz.U. L 82 z 22.3.2001, s. 16.
• [6]       Dz.U. L 283 z 27.10.2001, s. 28.
• [7]       Dz.U. L 41 z 13.2.2002, s. 20.
• [8]       Dz.U. L 41 z 13.2.2002, s. 35.
• [9]       Dz.U. L 271 z 9.10.2002, s. 16.
• [10]     Dz.U. L 96 z 12.4.2003, s. 16.
• [11]     Dz.U. L 235 z 23.9.2003, s. 10.
• [12]     Dz.U. L 178 z 17.7.2003, s. 16.
• [13]     Dz.U. L 345 z 31.12.2003, s. 64.
• [14]     Dz.U. L 142 z 30.4.2004, s. 12.
• [15]     Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1.
• [16]     Dz.U. L 241 z 02.9.2006, s. 26.
• [17]     Dz.U. L 390 z 31.12.2004, s. 38.
• [18]     Dz.U. L 79 z 24.3.2005, s. 9.
• [19]     Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15.
• [20]     Dz.U. L 184 z 14.7.2007, s. 17.
• [21]     Dz.U. C 92 E z 16.4.2004, s. 407.
• [22]     Dz.U. C 296 E z 6.12.2006, s. 257.
• [23]     Teksty przyjęte: P6_TA(2007)0627.
• [24]     Teksty przyjęte: P6_TA(2007)0338.
• [25]     Teksty przyjęte: P6_TA(2008)0058.

Zalecenie 1 w sprawie stabilności finansowej, kapitału i powszechnego zakresu regulacji

Parlament Europejski uważa, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:

Wymogi kapitałowe – firmy inwestycyjne, w tym spółki jawne i komandytowe, zakłady ubezpieczeń, instytucje kredytowe, fundusze tradycyjne (np. UCITS i fundusze emerytalne) powinny być zobowiązane do przestrzegania wymogów kapitałowych. Komisja powinna zadbać o to, by odpowiednie wymogi kapitałowe opierały się na ryzyku, a nie na podmiocie, w odniesieniu do wszystkich instytucji finansowych. Organy nadzorcze mogą wziąć pod uwagę przestrzeganie kodeksu postępowania. Niemniej jednak te wymogi kapitałowe nie powinny stanowić dodatkowego wymogu do istniejących już przepisów i w żaden sposób nie powinny być postrzegane jako gwarancja w przypadku upadłości funduszu.

Inicjatorzy i sekurytyzacja – wniosek (wnioski) Komisji w sprawie wymogów kapitałowych powinien (powinny) wymagać od inicjatorów wykazywania transz zabezpieczonego kredytu w swych bilansach lub nakładać na inicjatorów wymogi kapitałowe obliczone przy założeniu, że wykazali oni te transze, lub też zapewniać inne środki w celu zrównania interesów inwestorów i inicjatorów.

Nadzór UE nad agencjami ratingowymi – Komisja powinna ustanowić mechanizm w celu dokonania unijnego przeglądu agencji ratingowych, procedur i spełniania warunków, przyznając obowiązki istniejącym organom, takim jak Komitet Europejskich Organów Nadzoru Papierów Wartościowych (CESR), także w celu wzmocnienia konkurencji i umożliwienia dostępu do rynku w dziedzinie ratingów kredytowych.

Wycena – Komisja powinna przyjąć oparte na zasadach środki legislacyjne dotyczące wyceny niepłynnych instrumentów finansowych odpowiednio do prac właściwych organów międzynarodowych w celu lepszej ochrony inwestorów i stabilności rynków finansowych, uwzględniając różne inicjatywy dotyczące wyceny, podejmowane w UE i na świecie, oraz badając, w jaki sposób można najlepiej wspierać tę wycenę.

Firmy brokerskie – wymogi dotyczące przejrzystości obowiązujące każdą firmę świadczącą usługi brokerskie powinny zostać zwiększone odpowiednio do poziomu złożoności i nieprzejrzystości struktury lub rodzaju ryzyka tej instytucji związanego z transakcjami dotyczących wszelkich produktów i zawieranych z wszelkimi podmiotami, w tym z funduszami hedgingowymi i funduszami private equity.

Kapitał wysokiego ryzyka (venture capital) i sektor MŚP – Komisja powinna przedstawić wniosek legislacyjny dotyczący ujednolicenia w całej UE ram prawnych dotyczących funduszy venture capital i private equity, zwłaszcza w celu zapewnienia MŚP transgranicznego dostępu do takiego kapitału zgodnie z agendą lizbońską. W tym celu Komisja powinna bezzwłocznie wdrożyć wnioski polityczne zawarte w swoim komunikacie w sprawie usuwania przeszkód w transgranicznych inwestycjach funduszy venture capital. Wniosek powinien odpowiadać zasadom dobrego stanowienia prawa i unikać dodatkowych zawiłości prawnych, fiskalnych i administracyjnych na szczeblu UE.

Zalecenie 2 w sprawie środków dotyczących przejrzystości

Parlament Europejski uważa, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:

System emisji papierów wartościowych na niepublicznych rynkach kapitałowych – Komisja powinna przedłożyć wniosek legislacyjny mający na celu ustanowienie europejskiego systemu emisji papierów wartościowych na niepublicznych rynkach kapitałowych, pozwalający na transgraniczną dystrybucję produktów inwestycyjnych, w tym alternatywnych instrumentów inwestycyjnych, uprawnionym grupom wyspecjalizowanych inwestorów. Wniosek tego typu powinien w stosownych przypadkach ustanawiać następujące zasady ujawniania informacji inwestorom i odpowiednim władzom publicznym:

-      ogólna strategia inwestycyjna i polityka w zakresie opłat,

-      stosunek zadłużenia do wartości aktywów ogółem, system zarządzania ryzykiem i metody wyceny aktywów,

-      źródła i kwoty pozyskanych środków, również wewnętrznie,

-       przepisy przewidujące pełną przejrzystość systemów wynagrodzeń kierownictwa wyższego szczebla i kadry zarządzającej, obejmującą opcje na akcje,

-       rejestracja i identyfikacja akcjonariuszy posiadających wyższy od określonego odsetek udziałów.

Inwestorzy – Komisja powinna przy współpracy z organami nadzorczymi opracować przepisy zapewniające jednoznaczne ujawnianie informacji i przekazywanie odpowiednich i rzeczowych informacji inwestorom.

Inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym a ochrona pracowników – Komisja powinna zapewnić, że dyrektywa 2001/23/WE w każdym przypadku przyznaje te same prawa pracownikom, w tym prawo do informacji i konsultacji, gdy kontrola nad danym przedsiębiorstwem lub daną spółką jest przenoszona przez jakiegokolwiek inwestora, w tym fundusze private equity i fundusze hedgingowe.

Systemy emerytalno-rentowe – od połowy lat dziewięćdziesiątych rośnie liczba funduszy emerytalnych i zakładów ubezpieczeń posiadających jednostki uczestnictwa w funduszach hedgingowych i funduszach private equity, a ich niepowodzenie wpłynęłoby negatywnie na świadczenia emerytalne członków systemów emerytalno-rentowych. Dokonując przeglądu dyrektywy 2003/41/WE, Komisja powinna zadbać o to, aby pracownicy lub przedstawiciele pracowników byli informowani bezpośrednio lub przez członków zarządu o sposobie inwestowania ich emerytur oraz o związanym z tym ryzyku.

Zalecenie 3 w sprawie środków dotyczących nadmiernego zadłużenia

Parlament Europejski uważa, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:

Stosunek zadłużenia do wartości aktywów ogółem w przypadku inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym – dokonując przeglądu dyrektywy 77/91/EWG w sprawie wymogów kapitałowych, Komisja powinna zadbać o to, by wszelkie poprawki były zgodne z następującymi podstawowymi zasadami: kapitał jest utrzymywany zgodnie z ryzykiem, istnieje uzasadnione oczekiwanie, iż poziom stosunku zadłużenia do wartości aktywów ogółem jest trwały zarówno dla funduszy/firm private equity, jak i dla przejmowanej spółki, a także brak jest niesprawiedliwej dyskryminacji określonych inwestorów prywatnych lub różnych funduszy inwestycyjnych czy instrumentów stosujących podobne strategie.

Uszczuplenie kapitału – Komisja powinna zaproponować w stosownych przypadkach dodatkowe zharmonizowane środki na szczeblu UE w oparciu o przegląd istniejących krajowych i wspólnotowych opcji legislacyjnych w celu uniknięcia nierozsądnej wyprzedaży aktywów w przejmowanych spółkach.

Zalecenie 4 w sprawie środków dotyczących konfliktu interesów

Parlament Europejski uważa, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:

Komisja powinna wprowadzić przepisy zapewniające skuteczne rozróżnienie między usługami świadczonymi klientom przez firmy inwestycyjne. Parlament Europejski pragnie ponowić swój apel o to, by wszelkie dostosowania miały zastosowanie do wszystkich instytucji finansowych, a zatem by były niedyskryminujące. Zgodnie z zaleceniami IOSCO instytucje finansowe świadczące szereg różnych usług finansowych powinny dysponować strategiami i procedurami, również w zakresie właściwego ujawniania informacji, na szczeblu firmy lub grupy, umożliwiającymi identyfikację, ocenę i rozwój odpowiednich środków rozwiązywania konfliktów lub potencjalnych konfliktów.

Agencje ratingowe – powinny być zobowiązane do zwiększenia poziomu informowania i do wyeliminowania lub ograniczenia informacji asymetrycznych i niepewności oraz do ujawniania konfliktów interesów, w ramach których agencje funkcjonują, nie niszcząc przy tym systemu finansowego zorientowanego na transakcje. W szczególności od agencji ratingowych należy wymagać oddzielenia ich działalności ratingowej od wszelkich innych usług (takich jak doradztwo w zakresie transakcji strukturalnych), które świadczą ze względu na jakiekolwiek zobowiązania lub wyceniane spółki.

Dostęp do rynku i koncentracja – Dyrekcja Generalna Komisji ds. Konkurencji powinna zainicjować ogólny przegląd skutków koncentracji rynku oraz skutków dominującej roli podmiotów w sektorze usług finansowych, a także w kontekście międzynarodowej sytuacji w zakresie funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym. Dyrekcja powinna ocenić, czy wszystkie podmioty rynkowe stosują wspólnotowe przepisy dotyczące konkurencji, czy istnieje niedozwolona koncentracja rynku lub potrzeba usunięcia przeszkód dla podmiotów wchodzących na rynek, a także potrzeba likwidacji przepisów faworyzujących istniejące podmioty i obecne struktury rynkowe w warunkach ograniczonej konkurencji.

Zalecenie 5 w sprawie istniejącego prawodawstwa z zakresu usług finansowych

Parlament Europejski uważa, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:

Komisja powinna przeprowadzić przegląd wszystkich istniejących przepisów prawnych Wspólnoty dotyczących rynków finansowych w celu zidentyfikowania luk w odniesieniu do uregulowań dotyczących funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym oraz w oparciu o wyniki tego przeglądu przedstawić Parlamentowi Europejskiemu wniosek legislacyjny lub wnioski legislacyjne w sprawie zmiany w stosownych przypadkach istniejących dyrektyw w celu zoptymalizowania uregulowania funduszy hedgingowych, inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym i innych istotnych podmiotów. Zaproponowane przepisy tego typu powinny być celowe.

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym
(2007/2238(INI))

Sprawozdawczyni (*): Piia-Noora Kauppi

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Prawna zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.  mając na uwadze, że w szczególności długoterminowe inwestycje funduszy hedgingowych i inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym mogą odgrywać znaczącą, pozytywną rolę w gospodarce europejskiej, zwiększając konkurencyjność Europy i przyczyniając się do tworzenia miejsc pracy,

B.   mając na uwadze, że fundusze hedgingowe i inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym bardzo się od siebie różnią i nie ma też ich jednoznacznej definicji; mając na uwadze, że nie można potraktować ich jako pojedynczej kategorii na potrzeby uregulowania odnoszącego się do określonego produktu,

C.  mając na uwadze, że nie ma specjalnych aktów prawa wspólnotowego dotyczących funduszy hedgingowych czy też inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym,

D.  mając na uwadze, że uregulowanie oparte na zasadach stanowi właściwe podejście do regulacji rynków finansowych, ponieważ jest w stanie bardziej nadążać za zmianami na rynku niż uregulowanie odnoszące się do określonego produktu,

E.   mając na uwadze, że fundusze hedgingowe i inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym nie powinny być traktowane odmiennie od innych inwestycji prywatnych ani stać się przedmiotem szczególnego prawodawstwa, które niesprawiedliwie naruszy ich konkurencyjność,

F.   mając na uwadze, że obecny kryzys finansowy uwidocznił znaczenie przejrzystości oraz że uznano, iż istnieje potrzeba przejrzystości na odpowiednich poziomach; mając na uwadze, że skoro przejrzystość ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania rynku, powinna być dostosowana do grupy docelowej; mając na uwadze, że przejrzystość nieuzasadniona celem wywoła negatywne skutki dla stabilności rynku poprzez odruch stadny i drapieżne praktyki handlowe oraz może unicestwić cały alternatywny model inwestycyjny oparty na innowacyjnych strategiach handlowych,

G.  mając na uwadze, że obecne zróżnicowanie definicji pojęcia „inwestycja prywatna” w państwach członkowskich stanowi przeszkodę dla rynku wewnętrznego i zachęca do przenoszenia produktów wysokiego ryzyka na rynek detaliczny,

H.  mając na uwadze, że systemy wynagrodzeń dla menadżerów funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym mogą stwarzać niewłaściwe zachęty, które doprowadzą do nieodpowiedzialnego podejmowania ryzyka,

1.   zauważa, że prawodawstwo wspólnotowe obejmuje zespół przepisów regulujących rynki finansowe, który bezpośrednio lub pośrednio stosuje się do funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym; podkreśla, że większość tych przepisów jest stosunkowo nowa i dlatego nie da się jeszcze ocenić ich całkowitego wpływu; w związku z tym wzywa państwa członkowskie i Komisję, żeby zagwarantowały spójne wdrożenie i stosowanie tych przepisów; podkreśla, że nie należy stwarzać nierównowagi pomiędzy wymogami udzielenia informacji handlowej stosowanymi wobec niepublicznych funduszy kapitałowych oraz wobec innych przedsiębiorstw; stwierdza, że wszelkie dalsze dostosowania do obowiązującego prawodawstwa muszą podlegać odpowiedniej analizie zysków i strat i nie mogą mieć charakteru dyskryminacyjnego;

2.  zauważa, że branża funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym stworzyła swoje własne, dobrowolne normy właściwego postępowania, dodatkowo w stosunku do obowiązującego prawodawstwa; popiera te inicjatywy i jest zdania, że takie podejście, polegające na tworzeniu tzw. „miękkiego prawa”, nadaje się do regulacji w tych dwóch sektorach, ponieważ standardy zainicjowane przez branżę mogą lepiej dotrzymać kroku zmianom na rynku niż „twarda” regulacja i bardziej niż prawodawstwo wspólnotowe nadają się do stworzenia określonego stopnia globalnej kontroli, w szczególności nad działającymi na rynku podmiotami, które mają siedzibę poza granicami Unii; jest zdania, że jakakolwiek nadmierna regulacja będzie miała szkodliwe skutki w postaci większej liczby menadżerów funduszy hedgingowych oraz przenoszenia się funduszy private equity poza granice Unii, co z kolei zmniejszy przejrzystość i kontrolę;

3.  wzywa Komisję, żeby dokonała analizy, czy można całościowo poddać regulacji podmioty rynkowe spoza granic Unii;

4.  uznaje pozytywną rolę, jaką inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym odgrywają we wspieraniu nowych przedsięwzięć oraz w tworzeniu finansowej i menadżerskiej wartości dodanej, a także w przekazywaniu doświadczenia upadającym przedsiębiorstwom; zauważa, że choć wyprzedaż aktywów (tzw. „asset stripping”) czasami się zdarza, to nie jest regułą; zauważa, że państwa członkowskie mają lub mogą ustanowić środki mające na celu przeciwdziałanie przypadkom wyprzedaży aktywów oraz że dyrektorzy funduszy private equity są również związani przez swoje przedsiębiorstwo powiernictwem, a także mają wobec pracowników obowiązek konsultacji, jak to ma miejsce w przypadku innych przedsiębiorstw;

5.  wzywa Komisję, żeby rozważyła objęcie definicją zasady „ostrożnego inwestora”, w przypadku gdy zasada ta jest ujęta w obowiązującym prawodawstwie wspólnotowym, dotyczącego inwestorów wymogu sprawdzenia, czy alternatywne fundusze inwestycyjne, w które inwestują, przestrzegają odpowiednich przepisów prawa oraz norm właściwego postępowania ustanowionych przez branżę;

6.  wzywa Komisję, żeby zbadała, czy istnieje możliwość wymagania od podmiotów działających w branży funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym, żeby zawiadamiały Komitet europejskich organów nadzoru papierów wartościowych o normach właściwego postępowania oraz o wszelkich istotnych zmianach w nich dokonanych; sądzi, że ustanowiona w ten sposób publiczna i zharmonizowana baza danych mogłaby posłużyć za punkt odniesienia dla inwestorów; zauważa prace prowadzone nad dobrowolnymi kodeksami i zasadami na szczeblu światowym, np. zasadami Międzynarodowej organizacji komisji papierów wartościowych dotyczącymi wyceny portfeli funduszy hedgingowych, i jest zdania, że jakichkolwiek rozwiązań należy poszukiwać w miarę możliwości na szczeblu światowym;

7.   jest zdania, że żeby zaspokoić potrzebę monitorowania działalności na rynku dla celów nadzorczych, należy udostępnić właściwym organom nadzorczym na przykład za pośrednictwem domów maklerskich informacje o ryzyku funduszy hedgingowych i operacjach kredytowych; podkreśla, że wymogi w zakresie tych informacji nie powinny nakładać nadmiernych obciążeń oraz że krajowe organy nadzoru powinny zmierzać do zharmonizowania swoich wymogów, jeżeli jest to konieczne lub wskazane; żeby uniknąć „pozłacania” i arbitralności regulacyjnej oraz wspierać rzeczywiście zintegrowany rynek finansowy;

8.   uznaje, że nadmierna dźwignia może zagrozić stabilności finansowej przedsiębiorstw i rynków finansowych; jest jednak zdania, że ryzyko jest elementem tych rynków oraz że należy pozostawić uczestnikom odpowiednich rynków ocenę właściwego szczebla ryzyka, które mają podjąć; z tego względu nie popiera projektu ustanowienia prawnie dopuszczalnego, maksymalnego poziomu dźwigni;

9.   nalega na Komisję, żeby uregulowała na poziomie europejskim emisję papierów wartościowych na niepublicznych rynkach kapitałowych w celu wyeliminowania przeszkód stojących przed transgraniczną dystrybucją alternatywnych inwestycji.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie funduszy hedgingowych i inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym
(2007/2238(INI))Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Harald Ettl

WSKAZÓWKI

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla, że z makroekonomicznego punktu widzenia fundusze hedgingowe i inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym (PE) są w obliczu coraz silniejszych i szybciej zmieniających się struktur gospodarczych pożądanymi, dodatkowymi inwestorami, przy czym ten rodzaj alternatywnego inwestowania jest w niewielkim stopniu regulowany; podkreśla ponadto, że brak kontroli nad finansowaniem tego rodzaju przedsięwzięć, których celem jest osiągnięcie szybkiego zysku, może odbywać się kosztem trzeciej strony, a zwłaszcza kosztem pracowników;

2.  zwraca uwagę, że w wielu systemach prawnych fundusze inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym i fundusze hedgingowe, które posiadają i kontrolują przedsiębiorstwa, nie są postrzegane jako pracodawcy i w związku z tym są zwolnione z zobowiązań prawnych spoczywających na pracodawcach; wzywa Komisję do rozważenia, jak można określić status prawny funduszy hedgingowych i PE jako pracodawców;

3.  wzywa Komisję do przedstawienia wniosku z propozycją, jak można uzupełnić dyrektywę Rady 2001/23/WE[1] dotyczącą ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw w celu zagwarantowania praw dotkniętych pracowników w przypadku przejęcia przez fundusze hedgingowe i PE oraz do przeciwdziałania przypadkom zagrożenia miejsc pracy na skutek utraty płynności finansowej w przejmowanych firmach;

4.  wzywa Komisję do zmiany przepisów wspólnotowych, aby uwzględnić sytuację powstałą w związku z istnieniem funduszy hedgingowych i PE, a zwłaszcza dyrektywę Rady 94/45/WE w sprawie ustanowienia Europejskiej Rady Zakładowej[2] i dyrektywę 2002/14/WE[3] Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej;

5.  zwraca uwagę, że od połowy lat dziewięćdziesiątych rośnie liczba funduszy emerytalnych i przedsiębiorstw ubezpieczeniowych posiadających jednostki uczestnictwa w funduszach hedgingowych i PE oraz że ich niepowodzenie wpłynęłoby negatywnie na świadczenia emerytalne członków systemów emerytalno-rentowych; wzywa Komisję, by zmieniając dyrektywę 2003/41/WE zagwarantowała, że pracownicy lub przedstawiciele pracowników są informowani bezpośrednio lub przez członków zarządu o sposobie inwestowania ich emerytur oraz o związanym z tym ryzyku i mają prawo głosu na ten temat oraz wzywa państwa członkowskie, by zagwarantowały, że nabyte przez pracowników uprawnienia do emerytury pracowniczej są zabezpieczone na wypadek ogłoszenia upadłości;

6.  mając na względzie uzyskanie większej przejrzystości oczekuje od sektora funduszy dalszego rozwoju wiążących środków w zakresie ładu korporacyjnego ogłaszanych również publicznie; uważa, że fundusze, które działają jako przedsiębiorcy, powinny dotrzymywać obowiązku rozwoju zasobów ludzkich, prawa pracowników do współdecydowania i dążenia do realizacji celów ekologicznych i społecznych; domaga się ulepszenia mechanizmów kontroli ram prawnych ze wzmocnioną rolą organów krajowych, takich jak banki centralne;

7.  wzywa Komisję do zbadania i analizy skutków działań funduszy hedgingowych i PE oraz do rozważenia zaproponowania dyrektywy w sprawie minimalnych przepisów dotyczących przejrzystości w zakresie sposobu finansowania inwestycji w przyszłości, zarządzania ryzykiem, metod oceny, kwalifikacji zarządzających i ewentualnych konfliktów interesów, a także ujawnienia struktury własności i rejestracji funduszy hedgingowych.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

• [1]  Dz.U. L 80 z 23.3.2003, s. 29.
• [2]  Dz.U. L 254 z 30.9.1994, s. 64.
• [3]  Dz.U. L 80 z 23.3.2002, s. 29.